Naučna istraživanja

Naucna istrazivanja - knjiga o E. R.

NAUČNA ISTRAŽIVANJA

 

U proteklih dvadeset godina prof. dr. Emir Ramić je pod agendom Naučnih istraživanja objavio preko 700 naslova, od ozbiljnih naučnih radova, do historiografskog tretmana godišnjica zločina i važnih dogaÄ‘aja, ali i pravovremenih reakcija na aktuelne dogaÄ‘aje koji su zadirali u pitanje ratnih zločina i tretmana pravosudne i povijesne istine. Profesor Ramić je napravio most izmeÄ‘u naučnog tretmana tema iz oblasti kulture sjećanja i potreba savremenog trenutka da se ova važna oblast ne prepusti trivijalizaciji i nepismenosti. Akademska zajednica se kulturom sjećanja najčešÄ‡e bavi u zatvorenim univerzitetskim okvirima, dok postoje svakodnevne potrebe da odreÄ‘ene teme, prisutne u javnosti, budu tretirane relevatnim izvorima i jezikom pismenosti. Važno je to zbog razumijevanja da se historijska istina mora baštiniti u okvirima koji je mogu zaštititi i sačuvati od zuba vremena i od raznorodnih manipulacija. Upravo to je prepoznao prof. Ramić, kada je uspostavio most od jezika nauke ka potrebama savremenog trenutka. Njegova Naučna istraživanja prostiru se od smrtopisa kroz krajeve Bosne i Hercegovine u kojima su se dogodili genocidni pohodi – a što se može čitati kao geografija kulture sjećanja, pa do čitavog niza pravovremenih i relevantnih reakcija na brojne dogaÄ‘aje. S jedne strane imamo autora koji mudrim didaktičkim metodama nastoji javnosti, ali i budućnosti, predstaviti kompleksnost historijske materije, nacrtati činjenice iz vremena dvostruke agresije na RBiH. S druge strane imamo agilnog hroničara aktuelne borbe za državne interese, za historijsku istinu, koji se odvažno bori protiv negatora pravosudnih činjenica o genocidu nad Bošnjacima, koji u tu važnu bitku za historijski tekst ulazi sa naučnom aparaturom, staloženo, suvereno, nadmoćno. Otud se pod agendom Naučnih istraživanja nalaze i klasični naučni tekstovi iz kulture sjećanja, ali i brojni kraći tekstovi, reakcije i saopćenja, u kojima se – naučnim jezikom, dakle – reagira na savremene pojave. Pred nama je, velimo, preko 700 tekstova koje je prof. dr. Emir Ramić objavio od 1999. do 2019. godine. Nemoguće ih je sve donijeti u jednoj knjizi, a pogotovo u jednom poglavlju, ali ih je moguće sve pronaći u elektronskoj formi, za one koje bude zanimalo cjelokupno djelo i djelovanje prof. dr. Emira Ramića. Odlučili smo se za reprezentativan izbor, koji može, u dijapazonu tematskih interesovanja, posvjedočiti cjelinu. Naravno da nema pravednog izbora, jer uvijek ostane možda nešto bolje, što je zaslužilo da se naÄ‘e u izboru, no, naš cilj je bio da posvjedočimo taj raspon djelovanja prof. dr. Emira Ramića, pod agendom Naučnih istraživanja. Odlučili smo se da obradimo posljednjih deset godina, da iz svake godine odaberemo po četiri odlomka, koji mogu biti reprezantitav uzorak tematskih interesovanja i akademskog aktivizma prof. dr. Emira Ramića.

 

 

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                2009.

 

O misiji kanadskih Bošnjaka

Kroz prethodno stoljeće Bošnjaci u Kanadi su očuvali svoju posebnost i oduprli se negativnoj asimilaciji koja je tako snažno izražena u kanadskom kulturnom mozaiku. Najvažnija kočnica bošnjačkog asimiliranja jeste vjera.  Kanadski Bošnjaci, prvo putem vjerskog organizovanja, a zatim putem nacionalnog i patriotskog umrežavanja, oličenog u Kongresu Bošnjaka Sjeverne Amerike, ogranak za Kanadu, uspijevaju izraziti vlastitost, dići glas u odbranu svoje skupnosti, časti i duhovnosti.

Bez svijesti o pripadnosti bošnjačkom etnosu svaki pojedinac po dolasku u kanadski kulturni mozaik nalazi se  pred iskušenjem gubitka svoga nacionalnog identiteta, što ima višestruke negativne ljudske i egzistencijalne reperkusije. Svijest o nacionalnoj posebnosti, Bošnjake motivira da se udruže i izgrade nacionalne institucije koje će čuvati i jačati zajedničke vrijednosti.

Kanadski Bošnjaci su svojim djelovanjem jasno pokazali još jednu vrijednost bošnjačke dijaspore, jer su kroz cijelo proteklo stoljeće ostali vjerni jedinstvenoj, nezavisnoj, demokratskoj, tolerantnoj državi BiH i otvorenom, slobodnom, civilnom društvu, u kojem svaki narod i graÄ‘anin uživa jednakopravnost, mir i slobodu.  Oni su  svojim djelovanjem širili istinu o dogaÄ‘ajima u BiH tokom posljednje decenije 20. vijeka, u ime postizanja pravde za sve žrtve agresije i genocida.

              (06.11.2009.)

***

 

Nema pravde bez realizacije Presude za genocid u Srebrenici

ÄŒlan Parlamenta Kanade, Brian Masse je potvrdio svoje sponzorstvo nad Rezolucijom Parlamenta Kanade o genocidu u Srebrenici i u Bosni i Hercegovini. Kroz Rezoluciju o genocidu, koja je u parlamentarnoj proceduri, Vlada Kanade može ispraviti greške iz prošlosti prema Bošnjacima i BiH, može popraviti svoju reputaciju na internacionalnom planu.

Akcija kanadskih četnika, predvođena Ravnogorskim četničkim pokretom Kanade, je usmjerena prema kanadskoj srpskoj zajednici u smislu mobilizacije i aktiviranja iste za zaustavljanje procesa usvajanja Rezolucije u kanadskom saveznom Parlamentu.

Kanadski Bošnjaci će bez obzira na prijetnje i pritiske učiniti sve da genocid postane riječ kojom Kanadski Parlament  naziva politiku agresije u Bosni i Hercegovini i da nacionalni interes Kanade bude da sve osobe odgovorne za genocid i zločin protiv čovječnosti snose odgovornost za svoje postupke i budu privedene pred lice pravde.

Nema istinske pravde, a samim tim i ureÄ‘ene države i civiliziranog društva u Bosni i Hercegovini bez poštivanja i realizovanja Presude MeÄ‘unarodnog suda pravde, Presude za genocid koja osuÄ‘uje paradržavnu tvorevinu zasnovanu na genocidu. Priznavanje Republike srpske je veličanje i legalizacija genocida. Nema istinske pravde bez usvajanja rezoluciju o genocidu u Parlamentarnoj skupštini Bosne i Hercegovine.

(06.11.2009.)

Naučna istraživanja                                                                                                                2009.

 

Sudbinsko pitanje – ukidanje Republike srpske

Presuda MeÄ‘unarodnog suda pravde protiv Srbije je najteža osuda jedne države od postojanja MeÄ‘unarodnog suda pravde. MSP je oslobodio Srbiju direktne odgovornosti za genocid u BiH i Srebrenici. Odgovornost za genocid u Srebrenici, MSP je prebacio na Vojsku i MUP Rs. Na osnovu Presude, država BiH može pokrenuti proceduru u okviru UN i EU, u cilju trajne zabrane zločinačke organizacije pod nazivom MUP Rs, organizacije odgovorne za genocid. Suština insistiranja na reviziji Tužbe BiH protiv Srbije za genocid pred MSP u Hagu nije u naplati ratne štete koja bi ekonomski sahranila Srbiju, već u tome da bi presuda kojom se Srbija proglašava odgovornom za genocid nad Bošnjacima praktično obezvrijedila ključni dio Dejtonskog sporazuma i omogućila ukidanje Rs.

Zato je revizija Tužbe BiH protiv Srbije za agresiju i genocid sudbinsko pitanje i put opstanka BiH kao države. Samo na taj način doći će se do ukidanja manjeg entiteta, koji je nastao na masovnim zločinima, grobnicama, logorima, silovanjima, etničkom čišÄ‡enju, paljevinama. Ma koliko ukidanje Rs kao osvajačkog i genocidnog cilja srpskog fašizma, kao spomenika genocidu, napravljenog pomoću kriminalnog Dejtonskog ugovora, danas zvučalo nevjerovatno, to će biti neminovnost - ako istrajemo na reviziji Tužbe.

 (06.11.2009.)

 

 

***

 

Republika srpska,  kao plod genocida, ne može se održati

Dejtonski ugovor je najveće nasilje nad BiH, jer je njime dokinuta Republika BiH, a produkovan entitet Republika srpska. To je ugovor legalizacije nasilja nad suverenom, slobodnom i nezavisnom državom BiH i njenim narodima i građanima.

Političku scenu BiH nakon Dejtonskog ugovora karakterizira više nivoa vlasti, kratak mandat, veliki broj političkih partija i česta nevoljnost ili odbijanje političkih elita da saraÄ‘uju na pitanjima koja bi trebala biti od zajedničkog interesa. Ti su faktori negativno uticali na putu ekonomskog i socijalnog napretka BiH, tokom cijelog postdejtonskog perioda.

Dejtonska BiH je materijalizacija nemogućeg, eksperimentalna država u globalnom opticaju, nastala u grotlu globalizacije. Dejtonski ugovor joj se nudi kao akt bez povijesti, koji ju je sačuvao za bezbroj različitih mogućnosti. Dejton je ukinuo kontinuitet jedinstvene državnosti BiH. MeÄ‘unarodni sud pravde je paradržavnu, terorističku tvorevinu Rs presudio za zločin genocida. Identificiranje entiteta Republika srpska, od strane MeÄ‘unarodnog suda pravde, kao organizacije koja je počinila zločine genocida, dovoljan je pravni faktor da se Rs i na unutrašnjem i na meÄ‘unarodnom nivou demontira uz asistenciju OUN. Republika srpska kao plod genocida, ne može se održati više ni kao dejtonski entitet u BiH, a kamo li kao meÄ‘unarodni subjekat.

(06.11.2009.)

 

Naučna istraživanja                                                                                                                2010.

 

Izbori: Uloga dijaspore u odbrani Bosne i Hercegovine

U ovom povijesnom trenutku, svaki odgovoran član bošnjačke zajednice dužan je usprotiviti se nepravdi i odgovornim izvršavanjem svojih graÄ‘anskih dužnosti - registracijom i izlaskom na izbore - učiniti ono što je u njegovoj moći da bi se postiglo opće dobro za Bosnu i Hercegovinu. Neizlazak na izbore nije tek bezazleno propuštanje da se iskoristi graÄ‘ansko pravo koje se ima. Neizlazak na izbore znači prepuštanje drugima da odlučuju o našoj sudbini, a to može značiti i daljnje obespravljenje bošnjačkog naroda u BiH, posebno u manjem entitetu BiH. Agresija i genocid su nas istraumatizirali do vlastite inferiornosti! Kompromis postaje naša konstanta, naše stanje bivstvovanja. Naš usud, da se kao Bošnjaci, raÄ‘amo u transhistorijskim paranoičnim okruženjima, validan je razlog da moramo biti jaki i odvažni. Neizlazak na izbore takoÄ‘er znači podupiranje onih snaga koje žele uništiti bošnjačku suverenost, politički subjektivitet, konstitutivnost i identitet, i tako onemogućiti bošnjačkom narodu da bude ravnopravan s drugim narodima u BiH. Anemičan stav OHR-a i članica Vijeća za implementaciju mira u BiH u vezi sa izjavama o referendumu za otcjepljenje Rs, treba Bošnjacima biti još jedan signal za izlazak na izbore, jer je to najbolje demokratsko sredstvo za odbranu i jačanje suverene, demokratske i prosperitetne BiH.

   (30.12.2010.)

 

***

 

Rezolucija o formiranju Kongresa Bošnjaka Svijeta

Preduvjet za biološki, ekonomski i teritorijalni oporavak Bošnjaka jeste jačanje njihove nacionalne svijesti i duha. Unutar bošnjačkog naroda nema intelektualne snage koja bi odredila osnovna načela bošnjačke opstojnosti, strategiju nacionalnog razvoja, na bazi realne analize nacionalnog stanja. Potreba za odbranom i jačanjem svih komponenti bošnjačkog bića, i svih pozitivnih vrijednosti multilalteralnog bosanskohercegovačkog društva, izazov su  na koji KBSA odgovara otvaranjem procesa za formiranje Kongresa Bošnjaka Svijeta. Na tom tragu, Kongres Bošnjaka Sjeverne Amerike je  28. 05. 2006. godine, u Chicagu,  usvojio: Rezoluciju o otvaranju procesa za formiranje  Kongresa Bošnjaka svijeta, koji ima za cilj okupljati i povezivati Bošnjake i bošnjačke organizacije i zajednice izvan BiH, i tako stvarati uvjete njihovog uspješnijeg djelovanja za  interese Bošnjaka. KBS djeluje na prezentiranju i povezivanju svekolike bošnjačke baštine, historije, kulture, tradicije, jezika i duhovnosti u velikoj porodici naroda svijeta. KBS ima ambiciju profilirati se kao jedinstvena bošnjačka organizacija Bošnjaka i na svjetskoj razini postati autentični bošnjački glas.

   (30.12.2010.)

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                2010.

 

Imperativ meritornog istraživanja o agresiji i genocidu

Bosna i Hercegovina ima državni interes i obavezu, a Bošnjaci kao najveće žrtve agresije i genocida imaju nacionalni interes i obavezu, da istraže i utvrde razmjere sveukupnih stradanja stanovništva Bosne i Hercegovine. Utvrditi ljudske i materijalne žrtve Bosne i Hercegovine je izuzetno složen i težak posao, jer su agresori i njihovi pomagači u toku agresije i poslije, preduzimali raznovrsne aktivnosti da se istina o tome što više prikrije, kako se nikada ne bi mogla utvrditi. To istraživanje mora biti cjelovito, metodološki koncipirano i naučno utemeljeno, uz evidentiranje svih vrsta gubitaka, i precizno definisanje i označavanje njihovih kategorija. "Statisticki podatak" Istraživačko-dokumentacionog centra, ranije poznatog kao Državna komisija za prikupljanje činjenica o ratnim zločinima, nije prihvatljiv i ima za cilj promjenu ocjene  karaktera rata u Republici Bosni i Hercegovini. U sukobu historije i istine, gdje Bošnjaci nemaju odgovor na mnoga pitanja, ponovo, po ko zna koji put, na javnu scenu stupa žalosna i ničim opravdana bošnjačka šutnja, koja se u ovom slučaju ogleda u nepostojanju bilo kakve relevantne baze podataka i evidencija kojima bi se moglo kvalitetno i argumentovano odgovoriti ili suprostaviti navedenom istraživanju. Zbog svega toga podržavamo stvaranje državnog projekta za istraživanje broja žrtava agresije i genocida u BiH koji treba biti potpuno samostalan projekat, odvojen od Komisije za utvrÄ‘ivanje istine o ratu i Komisije za istinu i pomirenje.

   (25.10.2010.)

***

Bošnjački identitet nije teferič, već naučna materija

Jedanaesti Susreti Bošnjaka Sjeverne Amerike u Chicagu su još jednom potvrdili opravdanost i svrsishodnost tih svojevrsnih nacionalnih konvencija sjevernoameričkih Bošnjaka. Odnos bošnjačke politike prema promociji bošnjačke i bh kulture u svijetu je poražavajući. Bošnjacima treba dijaloška narav kada je u pitanju kultura, uz puno uvažavanje vlastitih bošnjačkih vrijednosti, jer se bogata kultura Bošnjaka i BiH pokušava svesti na teferične i folklorne svečanosti, ne ostavljajući prostora istinskim vrijednostima moderne bošnjačke kulture, književnosti i jezika.

Stoga se Monografija, koja je izdana u povodu stogodišnjice bošnjačke zajednice u Sjevernoj Americi, može smatrati značajnom prekretnicom u samodefiniranju bošnjačke emigracijske svijesti. Bošnjacima prioritetno treba Bošnjačka akademija nauka i umjetnosti, jer su oni jedini narod u Evropi bez vlastite nacionalne akademije nauka i umjetnosti. Samo unutar Bošnjačke akademije nauka i umjetnosti moguće je, recimo, bitku za bosanski jezik privesti kraju, naučnim sačeljavanjem dviju meÄ‘usobno suprostavljenih teza o bosanskom jeziku. Jedne, genocidne, koja se svodi na tvrdnju da Bošnjaci nemaju svog jezika, što je zapravo već poznata teza o "nepostojanju" i "izmišljenosti" bošnjačke nacije, i druge, naučno relevantne, da Bošnjaci imaju svoj zasebni jezik koji se u potpunosti razlikuje od srpskog i hrvatskog jezika.

   (30.12.2010.)

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2011.

 

Dejtonski ugovor je diverzija na međunarodno pravo

Nakon agresije i genocida, ustav RBiH je nelegalno, putem genocida, suspendovan i ilegalno zamjenjen Dejtonskim ustavom, koji je kao takav  potpuno neprihvatljiv i ništavan sa aspekta internacionalnog prava, internacionalnog ugovornog prava i ustavnog prava RBiH. Po internacionalnom pravu, preambula Povelje UN, isključuje mogućnost interveniranja u ustavna pitanja zemalja članica. Povelja kaže da ništa ne može opravdati miješanje izvana u unutarnji ustavni sistem države članice UN. Po ugovornom pravu, Bečka konvencija, kao referentna za internacionalne ugovore, isključuje mogućnost da atributi suverenosti budu predmet meÄ‘udržavnih ugovora, te ugovore donesene pod pritiskom smatra ništavnim, pa i one dobrovoljne ako su rezultat nelegitimne volje pregovarača, ako su pregovarali o onome za što po vlastitom ustavu nemaju mandat. Po ustavnom pravu, tada važeći Ustav RBiH, članovima 154. i 155., zabranjuje pregovaranje o Ustavu Republike izvan Parlamenta Republike, pogotovo u ratnom stanju. Naša je obaveza da državi BiH vratimo ustavni, pravni i teritorijalni status kakav je imala prije agresije i genocida. Stoga mi, graÄ‘ani Bosne i Hercegovine, žrtve agresije i genocida, pozivajući se na pravosnažnu  Presudu Internacionalnog suda pravde i zakonito pravo na RESTITUTIO IN INTEGRUM (vraćanje u originalno stanje), utemeljeno na imperativnim normama Internacionalnog prava JUS COGENS, smatramo da će zakonitost  i pravda u slučaju BiH biti ostvareni samo tako što će se izvršiocima genocida oduzeti ono što su postigli genocidom. Stanje na terenu se ne može legalizirati osim ako mi to svojom šutnjom dozvolimo!

   (12.03.2011.)

***

 

Nacionalna svijest je uvjet za opstanak

Na početku XX stoljeća Bošnjaci nemaju razvijenu državotvornu svijest. Osjećaj posebnosti i različitosti iskazivan u odnosu na Srbe i Hrvate, zasniva se na vjerskoj, a ne državotvornoj osnovi. Bošnjaštvo je tada domovinska, a ne državotvorna kategorija. Prerastanje domovinske u državotvornu svijest izostaje zbog nepostojanja društvenih snaga koje bi vodile i pomogle političko okupljanje na osnovu bošnjačkih narodnih i bosanskohercegovačkih državnih interesa.

Na bošnjačkoj društvenoj sceni prisutna je instrumentalizacija religije i svoÄ‘enje Bošnjaka na vjersku skupinu. Kad se bošnjaštvo svede na manjinu, tada će  BiH biti samo geografski pojam, kojim će vladati oni što imaju realnu snagu. Elementi navodne islamizacije bošnjačkoga društva se koriste kao instrument održanja vlastite političke moći. Bošnjačko ne negira bosansko, samim tim što bez bosanskog nema ni bošnjačkog. Bosanstva i Bosne i Hercegovine jedino može nestati ako nestane Bošnjaka, a Bošnjaka nestaje i zbog toga što se bošnjački lideri u ime brige za bosanstvo odriču brige za bošnjaštvo. Sve samoodržive i zrele narode ne vode, već samo predstavljaju političari, dok ih vode najumniji ljudi u narodu, obično okupljeni u nacionalne akademije. U povijesti nacionalnog organiziranja Bošnjaka nije bilo slobodoumnije i fleksibilnije nacionalne ideje od Bošnjačkog sabora.

 

   (24.09.2011.)

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2011.

 

Genocid je navikavanje žrtve da prihvati genocid

Genocid u Srebrenici je najveća masovna egzekucija u Evropi nakon Drugog svjetskog rata. U jednoglasnoj Presudi u slučaju Krstić, 2004. godine, Internacionalni krivični tribunal za područje bivše Jugoslavije presudio je da masakr nad Bošnjacima, u enklavi Srebrenica, predstavlja genocid. U februaru 2007. se Internacionalni sud pravde, organ Ujedinjenih nacija, poznat i kao Svjetski sud, u svojoj Presudi složio sa presudom Tribunala i potvrdio genocid u Srebrenici. Hapšenje generala Jugoslavenske armije i komandanta Vojske Republike srpske, Ratka Mladića, poslije 16 godina, neće mnogo poboljšati status bošnjačke žrtve, jer je to samo mali dio satisfakcije za žrtve. Užas Srebrenice je mrlja na ljudskoj kolektivnoj savjesti. Ne može biti trajnog mira i pravde za sve žrtve bez istine o agresiji na RBiH i istine o zločinu genocida.  Istina i pravda podrazumijevaju sudsko gonjenje zločinaca, potpunu  identifikaciju svih žrtava, povratak svih protjeranih i materijalnu nadoknadu za žrtve. Bošnjaci imaju svetu dužnost da zapamte okrutnosti koje se dogodile u BiH. Bošnjaci moraju učiti svoju djecu o onima koji su orkestrirali agresiju i genocid, te biti ujedinjeni u osudi agresije i genocida putem institucionalnog bošnjačkog pamćenja. Bilo kakav pritisak ili pokušaj navikavanja žrtve da prihvati stanje uspostavljeno genocidom je čin genocida.

   (22.06.2011.)

***

Misija Islamske zajednice kanadskih Bošnjaka

Kanadskim Bošnjacima je potrebno bolje zajedničko islamsko djelovanje, uz uzajamnu konsultaciju i timski duh, u procesu odbrane i jačanja islamske komponente bošnjačkog bića u kanadskom kulturnom mozaiku. Primarni zadatak Islamske zajednice kanadskih Bošnjaka bi bio prosvjeta i buÄ‘enje vjerske, islamske i društvene svijesti kod kanadskih Bošnjaka. IZKB je samostalna islamska zajednica džemata kanadskih Bošnjaka koja je programski naslonjena na Rijaset IZ BiH i koja ostvaruje saradnju sa IZ Bošnjaka u SAD i sa drugim islamskim zajednicama u Sjevernoj Americi i šire. Kroz IZKB, kanadski Bošnjaci dobivaju novu, organizovanu snagu i instituciju za bolje  razumijevanje islama, koja će pomoći kanadskim Bošnjacima da naÄ‘u odgovore na pitanja koja ranije nisu bila pitana  i razjašnjena, sa ambicijom da se pokaže da islam nije problem, već da ima ideje koje bi bile interesantne kanadskom kulturnom mozaiku. Kroz IZKB kanadski Bošnjaci dobivaju bolju organizacionu šansu da svjedoče kanadskim Bošnjacima i muslimanima u Kanadi da je poštivanje kanadskih zakona i pošten odnos prema sugraÄ‘anima najbolji način iskazivanja čistoće i ispravnosti islama. Kroz IZKB se može bolje i efikasnije prevazići islamofobija u Kanadi, objašnjavanjem da aktuelni problemi islamskog svijeta ne proizlaze iz vjere, već iz društvenih i historijskih uslova. IZKB pomaže kanadskim Bošnjacima da razviju bolju interakciju sa elementima kanadskog kulturnog mozaika i da se u njega bolje integrišu i poprave vlastito stanje, uz kreativniji otpor prema asimilaciji, radi premošÄ‡avanja društvenog jaza izmeÄ‘u različitih društvenih grupacija.

   (19.05.2011.)

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2012.

 

Manifest Bošnjaka – pravac budućnosti

U povodu dvadeset godina od Deklaracije o nezavisnosti Republike Bosne i Hercegovine,  u vrijeme sramne bošnjačke gluhoće, utihlosti i šutnje pred novim pokušajima rušenja BiH, Institut za istraživanje zločina genocida Kanada objavljuje Manifest Bošnjaka, sa jasnom porukom da se više neće tolerisati bošnjačka pasivnost spram četničkih i ustaških pokušaja uništenja Bosne i Bošnjaka. Na to nas obavezuju žrtve genocida da osujetimo sve namjere i pokušaje kojima se zločin genocida nagraÄ‘uje, a žrtva i dalje kažnjava. Bošnjaci trebaju znati da je uspjeh dejtonske podvale proporcionalan stupnju bošnjačke odroÄ‘enosti od svojih bosanskohercegovačkih interesa. Bošnjaci moraju razumjeti da je  istina o njihovom stradanju uslov njihovog  opstanka i prosperiteta i da više neće imati realnih pretpostavki za otpor, ako budu pasivni, ako ih budu vodili politički poltroni, ako budu razjedinjeni, ako zaborave na svoje narodne institucije i ako zaborave  svoju najveću snagu - dijasporu. Ovo se može zaustaviti odlučnom političkom voljom nove, nadolazeće bošnjačke politike, koju bošnjački političari nemaju, niti je mogu demonstrirati, budući su korumpirani jeftinim ciframa i aferama. Osnovni kriterijumi za izbor novog bošnjačkog političkog liderstva trebaju biti očuvanje i zaštita bošnjačkog narodnog interesa, izgradnja bošnjačkih narodnih institucija, poništavanje Dejtonskog ustava i povratak RBiH, implementacija presuda MSP, MKTJ i nacionalnih sudova po pitanju agresije na RBiH i genocida.

               (06.03.2012.)

 

***

Prijedor je prva bosanska Srebrenica

U rijetko kojem ratu u historiji čovječanstva je za tako kratko vrijeme, i na tako malom prostoru, počinjeno toliko zločina, kao što je slučaj sa Prijedorom. Sa više od  3200 civilnih žrtava agresije i genocida, sa više od 60 do sada otkrivenih masovnih grobnica, Prijedor je prva bosanska Srebrenica - gdje je  sistematski, isplaniran i proveden genocid protiv Bošnjaka i Hrvata. Umjesto po mnogim lijepim stvarima, Prijedor će zauvijek ostati poznat po najzloglasnijim logorima, Omarskoj, Keratermu i Trnopolju, i po najvećem broju ratnih zločinaca. Osnivanje ovih logora, bilo je dio velikosrpskog plana, da se nesrbi protjeraju sa područja općine Prijedor, tako da je do kraja 1992. godine Prijedor u najvećem dijelu bio etnički čist. Prijedor je danas dio Republike srpske, a ubijanje bošnjačkog života još uvijek traje, jer se ljudi ne vraćaju u svoje domove. Prividni mir ne smije zavarati Bošnjake. Prijedorčani su pobijedili srpski fašizam, opstali su, nisu poniženi, i zato nastavljaju govoriti istinu i pravdu, jer se zločin ne smije prešutjeti. Sve se mora zapisati i pred savjest čovječanstva i sud historije staviti, da bude znano ko je agresor, a ko stradalnik, ko je napadač, a ko branitelj, ko je terorist, pljačkaš i razbojnik, a ko rodoljub. Spremnost Bošnjaka na žrtvu, odanost svojoj kulturi, historiji i tradiciji, lična hrabrost i odanost prema BiH, ostaju trajne konstante bošnjačkog bića. Trn u oko agresorima zapravo i jeste bošnjačko nacionalno buÄ‘enje, na temeljima historijskog iskustva i kontinuiteta velikosrpskog genocida.    

   (04.01.2012.)

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2012.

 

Posebnost i ciljevi naše dijaspore

Naša dijaspora se razlikuje od svih drugih dijaspora - jer je nastala prisilnim putem. Ta naša dijaspora - kako se naziva, a što je netačno, jer su to zapravo prisilni emigranti - jedna je specifična pojava u modernoj historiji, jer su ti ljudi  danas izloženi procesima, sa jedne strane otuÄ‘ivanja od svoje domovine, a sa druge strane pritiscima da se integriraju u društva u kojima su se naselili. Ta integracija je logična u jednom aspektu, a to je u aspektu da se moraju poštovati zakoni zemlje u koju si se nastanio, ali s obzirom da se ona  proširuje na običaje,  način mišljenja,  kulturu, pa i na duhovnost, zlokobna perspektiva je potpuna integracija. To je nažalost realna perspektiva za taj naš svijet, pogotovo što se pokazuje da je svaka generacija sve dalje od svoga izvora, a sa druge strane, sve bliža nekom moru u kojem se utapa i nestaje. Ovaj naš svijet tamo izložen je dvijema velikim nevoljama: nepostojanju sopstvene državne politike koja bi mogla o njima da vodi računa; a sa druge strane, realne okolnosti u kojima su se našli i nedefiniranost njihovog položaja. Zato je osnovni zadatak svakog našeg čovjeka da tamo sebi obezbijedi adekvatan položaj i uticaj. Imperativ je: da se organiziraju i da čuvaju svoju tradiciju, a ne samo folklor, da čuvaju svoj bošnjački identitet i da pokušaju djelovati na lokalnu politiku u pogledu njihovog odnosa prema BiH.

                                                                                   

                                                                                                                                       (14.01.2012.)

***

Monsinjor Komarica primio „orden“ pobratimstva u zlu

Biskup Rimokatoličke crkve u Banja Luci, monsinjor Franjo Komarica, primio je ¨orden časti¨ Republike srpske. Odluka zločinačke tvorevine Republike srpske da odlikuje visoko rangiranog predstavnika „Rima“, u svom glavnom gradu Banja Luci, je potpuno utemeljena - kao što je potpuno utemeljena i odluka biskupa Komarice da to odlikovanje primi.  Obje strane to odlično znaju - nema dvojbi niti na strani davaoca, niti na strani primaoca ordena, da je taj orden zaslužen, to jest, da je Rimokatolička crkva imala ogromnu, nezaobilaznu ulogu u stvaranju Republike srpske. Šta je značenje tog akta? Ono je višestrano, ali je braniteljima Republike Bosne i Hercegovine najvažnije da je to još jedno, ovog puta otvoreno, obostrano priznanje i dokaz o čvrstini, kontinuitetu i beskrupuloznosti zločinačkog, velikodržavnog i separatističkog, srpsko-hrvatskog pakta i svih njegovih učesnika – u koje se ubrajaju kako svjetovni tako i vjerski organizmi, usmjereni protiv države i graÄ‘ana Republike Bosne i Hercegovine i njenog bošnjačkog naroda.  Dodjela ovog „ordena“ direktna je potvrda da iznad  svjetovnih organizama, na čelu stoje institucije teokracije, Rimokatolička crkva i Srpska pravoslavna crkva, zagrljene u zločinačkom pobratimstvu.

                                                                       

                                                                                                                                    (13.01.2012.)

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2013.          

Popis 2013:  Biti Bošnjak - nema alternativu

Projekat eliminacije Bošnjaka kao političkog faktora, pod navodnom zaštitom ljudskih prava i sloboda, ima za cilj eliminaciju Bošnjaka kao naroda i Bosne i Hercegovine kao države, a u tom procesu vlastite eliminacije najaktivniji su sami Bošnjaci. Postoji mnoštvo dokaza da su se u do unazad stotinjak godina Bošnjacima izjašnjavali svi graÄ‘ani BiH. To što su u eri jedne agresivne asimilacije dva naroda pristali na prenominaciju u Srbe i Hrvate, jeste njihovo pravo. Ali, to ne implicira da oni koji se i dalje osjećaju Bošnjacima moraju slijediti njihov primjer. U Popisnom listu, kada je riječ o nacionalnosti graÄ‘ana, jedino vjerodostojno odreÄ‘enje našeg naroda koje mu garantira ustavna prava i položaj matičnog naroda u vlastitoj državi, jeste njegovo bošnjačko ime. Svaki pokušaj da se nacionalna identifikacija vezuje za ime države, nosi opasnost koja se ogleda, prije svega, u tome da Bošnjaci dovedu u pitanje svoj položaj u Bosni i Hercegovini. Ponuda da se kao moguće „nacionalno odreÄ‘enje“ uzme i naziv „Bosanac“, odnosi se jedino na Bošnjake, i samo je prozirna podvala slična onoj što nam je bila nuÄ‘ena tobožnjim nacionalnim imenom „Jugosloven“, a koje je takoÄ‘er bilo izvedeno od naziva države i nikada nije bilo prihvaćeno ni od jednog naroda u toj državi, osim dijela Bošnjaka. Bošnjaci, pozivamo Vas  da  se  na  Popisu  stanovništva  u  Bosni  i  Hercegovini  2013. godine,  bez  ikakvih  dilema,  izjasnite svojim povijesnim imenom:  Bošnjak.

                                                                                                                                       (08.06.2013.)

***

OslobaÄ‘ajuće presude: Slabost ili ambis Haškog tribunala

MeÄ‘unarodni krivični sud za bivši Jugoslaviju sa sjedištem u Hagu ustanovljen je Rezolucijom 827. Ujedinjenih nacija iz 1993. godine, kojeg su afirmisali tužioci i sudije koji su posjedovali entuzijazam da rade nešto historijski vrijedno. MKSJ je cijelom svijetu slao ohrabrujuću poruku da zločin mora biti kažnjen – da je to civilizacijsko dostignuće i moralni dug prema žrtvama. U njegov rad su bile utkane nade i uvjerenja bošnjačkog naroda – posebno porodica žrtava – da na ovom svijetu ima pravde. MeÄ‘utim, pod pritiskom interesa velikih i moćnih, Sud kao da je drugim očima počeo gledati na počinjene zločine i žrtve. Kako drukčije razumijevati drugostepene oslobaÄ‘ajuće presude čelnicima vojnih, policijskih, obavještajnih struktura za komandnu odgovornost? Nemoguće je razumjeti kako su optuženici koji su prvostepenim presudama osuÄ‘eni na kazne od po 20 i više godina za najteže zločine, potpuno osloboÄ‘eni od odgovornosti u žalbenom postupku.  Da li je umjesno govoriti o znanju i neznanju sudija jednog te istog Suda – od kojih jedni presuÄ‘uju 20 ili više godina, a drugi potpuno oslobaÄ‘aju od krivice? Nalogodavci, planeri zločina i genocida koji su oduzeli živote desetinama hiljada ljudi, a unesrećili milione, će svi zajedno provesti nekoliko decenija u komfornim zatvorima diljem Evrope. Kakva se time šalje poruka žrtvama, a kakva planerima i gospodarima budućih ratova? Interes žrtava mora se vratiti u fokus, a njihov interes je pravda!

                                                                                                                                       (28.11.2013.)

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2013.

 

Popis 2013: Manipulacija s ciljem smanjenja broja Bošnjaka

Bošnjaci moraju biti svjesni značaja historijskog Popisa! Ovo je u posljednjih 130 godina najvažniji momenat s kojim se Bošnjaci suočavaju. Nakon odbrane Bosne 1992. godine, danas su ponovo pred jednim od najznačajnijih momenata u svojoj povijesti – momenat kada svima, i susjedima, a i Evropi, moraju jasno kazati: Mi smo Bošnjaci.

Bošnjaci su kroz historiju, na prethodnih 12 popisa, imali nametnuto ime. Danas ovu politiku nastavlja IMO tim EUROSTAT-a, sa pokušajima da Bošnjake ponovo ostavi u domenu nekog nepostojećeg naroda islamske vjeroispovijesti. Ustav BiH kaže da su konstitutivni narodi Bošnjaci, Srbi i Hrvati. Onaj ko nije to, ide u kategoriju ''ostalih''. Nakon probnog popisa, u prijedlogu "šifrarnika", smo imali preko 690 ponuÄ‘enih modaliteta, od čega 19 modaliteta izjašnjavanja Jevreja, 15 modaliteta izjašnjavanja romske populacije, 12 modalitete za Špance u BiH... I nikome nije sporno kada će se ovi modaliteti nakon Popisa objediniti u jednoobrazne grupe. Problem je samo sa Bošnjacima koji se ne mogu objediniti u ukupnom zbiru. Ovim se želi postići drastično smanjenje broja Bošnjaka vještačkom manipulacijom, kao što je uraÄ‘eno 1961. godine, kada su Bošnjaci u BiH, tada muslimani, vještački reducirani na 25 procenata. Bošnjaci su 1993. godine, na Bošnjačkom saboru, za sva vremena vratili svoje povijesno ime Bošnjak, i zato je važno da to na Popisu i potvrde.

 

                                                                                                                                     (08.06.2013.)

***

Geneza velikohrvatske agresije

Na Republiku Bosnu i Hercegovinu je izvršena klasična oružana agresija i od Republike Hrvatske, utemeljena na velikodržavnom projektu, sa ciljem zauzimanja teritorije i istrebljenja Bošnjaka. U funkciju tih zločinačkih aktivnosti poslušno su se, kao saradnici i izvršioci, stavili servilni petokolonaši iz Bosne i Hercegovine. U predvečerje rata, 18. novembra 1991, osnovana je tzv. „Hrvatska zajednica 'Herceg-Bosna'', koja je 28. avgusta 1993. prerasla u samoproglašenu tzv. „Hrvatsku Republiku Herceg-Bosnu“. Glavni cilj bila je uspostava Hrvatske s granicama na Neretvi, odnosno rijeci Vrbas, što se poklapa s granicama Banovine Hrvatske iz 1939. godine, koje su dogovorili predsjednik Vlade Kraljevine Jugoslavije Dragiša Cvetković i predsjednik Hrvatske seljačke stranke Vladko Maček. Ideja tzv. Herceg-Bosne, na čijem je čelu bio Mate Boban, rezultirala je meÄ‘unarodnom oružanim sukobom u kojem je učestvovala i Republika Hrvatska, što je potvrÄ‘eno, uz ostalo, prvostepenom presudom Haškog tribunala iz maja ove godine, kojom su šestorica bivših čelnika tzv. Herceg-Bosne, za zločine počinjene nad Bošnjacima i drugim nehrvatima, od 1991. do 1994. godine, osuÄ‘eni na ukupno 111 godina zatvora. Dokazi su potvrdili da su se snage Hrvatske vojske borile zajedno sa HVO protiv Armije RBiH, a da je Republika Hrvatska vršila opću kontrolu nad oružanim snagama i civilnim vlastima tzv. Herceg-Bosne.

 

                                                                                                                                    (18.11.2013.)

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2014.

 

 

Silovanje kao ratna strategija

U toku agresije na Bosnu i Hercegovinu počinjena su mnoga silovanja. Budući da mnoge žrtve torture još uvijek šute o tome, teško je govoriti o njihovom tačnom broju. Silovanja velikosrpskih snaga imala su za cilj psihičko uništenje bosanskih žena i muškaraca, kao i njihovih porodica u svrhu etničkog čišÄ‡enja. Silovanja, prije svega Bošnjakinja, predstavljala zločin protiv čovječnosti, zato što su počinjena u okviru sistematskih napada na civile i zato što su imala karakteristike porobljavanja. Postoje brojni dokazi koji svjedoče da su silovanja od strane velikosrpskih snaga vršena kao projektovani ratni zločin, s ciljem genocidne destrukcije napadnotog civilnog stanovništva. Ovi seksualni zločini su prvi put u historiji meÄ‘unarodnog prava tretirani kao najozbiljniji zločini sami po sebi, a ne kao prateća pojava rata. Tome svjedoče nekoliko sudskih procesa u kojima se zločin silovanja tretira u istoj ravni sa ostalim ratnim zločinima. Podsjećamo da je ponižavanje žrtava silovanja, odnosno žrtava agresije i genocida  ravno zločinu, ravno prizivanju novih zločina, udar na istinu i pravdu. Mi nastavljamo našu borbu za istinu o agresiji i genocidu u BiH i pravdu za žrtve tih zločina, ne u ime osvete već u ime bolje budućnosti u BiH. Uvjereni smo da samo pravosudna istina i obavezujuće presude mogu trasirati trajni mir i pomirenje.                              

                                                                                                                                    (02.09.2014.)

 

***

Niko nema pravo Sutorinu izdvojiti iz Bosne i Hercegovine

Sutorina pripada Bosni i Hercegovini, od pamtivijeka. Crna Gora nema nijedan dokaz o vlasničkim pravima nad Sutorinom. Jedan meÄ‘urepublički dogovor, a ne pravni akt, iz vremena socijalističke Jugoslavije, ne može biti stariji od avnojevskih granica, u kojima je priznat meÄ‘unarodni subjektivitet Bosne i Hercegovine. Najprije treba zaustaviti potpisivanje granica sa Crnom Gorom, jer tad bi im poklonili ono što je naše, i za vijeke vijekova izgubili svoj drugi izlaz na more, i to na otvoreno more. Potom trebamo argumentima ubijediti Crnogorce da nam vrate ono što nikad nije bilo u njihovom vlasništvu, a ako ne, onda treba pokrenuti postupak pred Internacionalnim sudom pravde u Hagu. Dokazi i argumentacija su na strani BiH. Važno je upoznati se sa problemom i izvršiti pritisak na naše političke neznalice da ne potpišu prijedlog granica sa Crnom Gorom, čime bi naš izlaz na otvoreno more u Sutorini bio trajno izgubljen. Podsjećamo da je Sutorina dio državnog bosanskohercegovačkog teritorija, te da niko nema pravo na potpisivanje dokumenata u ime bosanskohercegovačke države i njenih graÄ‘ana, koji utiču na njen teritorijalni integritet, suverenitet, političku nezavisnost i internacionalni subjektivitet.

                                                                                                                                    (13.10.2014.)

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2014.

 

Lewis MacKenzie: Zločinac pod zastavom Ujedinjenih nacija

Smatramo da je konačno došlo vrijeme da se general Lewis MacKenzie privede sudu i da odgovora za optužbe koje je protiv njega podigao bh. tužitelj Mustafa Bisić, a u vezi silovanja četiri Bošnjakinje koje se desilo u motelu „Sonja“ u VogošÄ‡i, nadomak Sarajeva. Došlo je vrijeme da se javno ustanovi kakvo je to bilo prijateljstvo izmeÄ‘u MacKenzia i zločinaca protiv čovječnosti, planera i izvršilaca genocida i agresije na BiH, Karadžića i Mladića. Iako je došlo vrijeme da se skinu sve mjere zaštite kojima je vlada Kanade opasala generala MacKenzia, unatoč svim ovim teškim zlodjelima, general MacKenzie je, kojeg li paradoksa, odlikovan. Proglašen je „kanadskim nacionalnim herojem“, prometnut od Kraljice u „odličnike Kanade“. Slobodarski svijet, i naročito kanadasko demokratsko multikulturno društvo, šute, iako znaju da je general MacKenzie jeo, pio i plesao na svadbi Karadžićeve kćerke. Carla del Ponte, glavni tužilac MeÄ‘unarodnoga krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju, je odbila, u pismu upućenom jednom Bošnjaku u Kanadi, da tuži MacKenzia, jer su vijesti o tome koje su tada bile objavljene u mnogim sredstvima informisanja bile, po njoj, “bazirane na nepotvrÄ‘enim navodima”. Proglašavanje MacKenzie-a personom non grata u BiH jedini je preostali čin otpora, s ciljem da se ovaj general moralno porazi i napokon razotkrije do kraja.

 

                                                                                                                                      (03.12.2014.)

***

Memorandum SANU: Program velikosrpske zločinačke ideje

Cilj Memoranduma Srpske akademije nauka i umjetnosti je mobilizacija srpstva oko velikosrpske ideje, kako bi se u konačnici stvorila srpska hegemonija na području bivše Jugoslavije. To je zapravo elaborat, program i manifest velikosrpske zločinačke ideje, apel za uspostavljanje jedinstva srpskog državnog, političkog, duhovnog, kulturnog prostora, usmjeren protiv jednakopravnosti nesrpskih naroda i ostalih graÄ‘ana koji žive na području zamišljene tzv. „velike Srbije“.  Memorandum SANU je imao i izravan uticaj na Slobodana Miloševića koji je ideje izložene u Memorandumu pokušao sprovesti u djelo, a što je bilo uzrok velikosrpskih agresija na  Sloveniju, Hrvatsku, BiH i Kosovo. Memorandum SANU je inicijalni akt kojim je počeo udruženi zločinački, agresivni, genocidni poduhvat pokušaja stvaranja tzv. „velike Srbije“, realiziran masovnim zločinima, neviÄ‘enim stradanjima civila, opsadama i razaranjima gradova. Memorandum SANU je poziv srpskom narodu na genocidni ustanak i objava rata svima koji se ne slažu sa jasno formulisanim ciljevima za konačno formiranje etnički čiste srpske države u skladu sa parolom – „svi Srbi u jednoj državi“. Memorandum SANU je politička, nacionalna i srpska velikodržavna platforma za genocidne ratove koje je započeo i u poslednjoj deceniji XX vijeka vodio i sve od reda izgubio ratni zločinac i neprikosnoveni svesrpski lider Slobodan Milošević.

                                                                                                                           (18.12.2014.)

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2015.

Koncentracioni logori za Bošnjake: Genocidne tvornice smrti

Suprotno svim meÄ‘unarodnim konvencijama, a u cilju fizičkog uništenja Bošnjaka i stvaranja etnički čistih teritorija, velikosrpski agresor je od prvog dana okupacije formirao veliki broj koncentracionih logora smrti na teritoriju Republike Bosne i Hercegovine. Prema dostupnim podacima, u Republici Bosni i Hercegovini je postojalo preko 650 logora i drugih mjesta zatočenja, kroz koje je prošlo oko 200.000 logoraša, uglavnom Bošnjaka, pri čemu je preko 30.000 ubijeno i prisilno nestalo. Koncentracioni logori smrti u BiH su pokazatelji agresije i realizacije njene osnovne namjere – biološkog i duhovnog istrebljenja Bošnjaka, odnosno genocida. Koncentracioni logori koje su Srbi formirali na području prijedorske općine, najgrozomorniji su od svih mučilišta koje je svijet ikada vidio. I ovog devetog maja, na Dan logoraša i Dan pobjede nad fašizmom, nije bilo nikoga od bošnjačkih lidera da podigne glas protiv logora, protiv fašizma, protiv sistema amnestiranih krivaca i poniženih žrtava, protiv negiranja sudski dokazanog genocida, protiv činjenice da je pola dejtonske države Bosne i Hercegovine na temeljima skovanim od ostataka greda iz logoraških baraka, uvezanim bodljikavom žicom, iza koje su naÄ‘eni skeleti koji dišu i tako opominju prije svega nas Bošnjake i našu bošnjačku djecu - da ne zaboravimo njihove patnje.

                                                                   

                                                                                                                             (09.05.2015.)

***

Direktora centra “Simon Vizental” negira  genocid u Srebrenici

Nerazumljivo je da neko ko radi za tako važnu meÄ‘unarodnu organizaciju, čija je glavna misija istraživanje Holokausta  i sjećanje na Holokaust, može sebi dozvoliti da bude iskorišten od strane onih koji pokušavaju po ko zna koji put poturiti revizionizam historijske i pravosudne istine o genocidu u Srebrenici i BiH. Sramotno je da 20 godina nakon genocida u “sigurnoj zoni UN“ Srebrenica, žrtve genocida i njihove familije opet moraju da trpe nemjerljivu bol, koju uzrokuje negiranje genocida, i to ne samo od onih koji su učestvovali i pomagali u zločinima i protežiranju ideologije zla. DogaÄ‘a se nevjerovatan ambis morala i humanosti, da poruke revizionizma dolaze i od onih koji trebaju da upotrijebe lekcije Holokausta da zaštite i unaprijede ljudska prava, slobodu i dostojanstvo, te da se genocid više nikada i nikome ne ponovi. Genocid u Srebrenici je pravna, sudska, historijska, naučna i politička činjenica, dokazana od dva meÄ‘unarodna i više nacionalnih sudova, u čije radu su sudjelovale i osobe koje su preživjele Holokaust, a gdje je presuÄ‘eno da je udruženo zločinačko, sistematsko, organizovano ubijanje vise od 8.000 pripadnika bošnjačkih civila u Srebrenici nepobitan dokaz genocida.  Institut za istraživanje genocida Kanada će još jednom pozvati Centar “Simon Vizental” da se ogradi i distancira od negatora genocida Zurofa Efraima i velikosrpskih nacionalista koji pokušavaju praviti revizionističku historiju koja se zasniva na negiranju genocida u Srebrenici i BiH.                                                                    

                                                                                                                           (16.07.2015.)

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2015.

 

 

 

Parlament Kanade: Dvije Rezolucije i Dan sjećanja na genocid u Srebrenici

U Kanadskom parlamentu danas je jednoglasno usvojena Druga rezolucija o genocidu u Srebrenici i BiH. Ovom Rezolucijom potvrÄ‘uje se prethodna Rezolucija M-416, a 11. juli se potvrÄ‘uje u Kanadi kao Dan sjećanja na žrtve genocida u Srebrenici. Genocid u Srebrenici ulazi sa pet drugih najvećih genocida u 20. stoljeću u komemorisanje i izučavanje svakog aprila, koji je u Kanadi proglašen Mjesecom borbe protiv genocida. Ovo je velika pobjeda Bošnjaka i njihovih organizacija u Kanadi, s obzirom da je bilo, u vezi sa tim, velikih otpora i destrukcija, kako odreÄ‘enih kanadskih političkih subjekata, tako i veoma jakog lobija. Na taj način još jedna od velikih svjetskih zemalja, u kojoj živi veliki broj Bošnjaka, je priznala planetarni zločin, najveći u Evropi nakon Drugog svjetskog rata – genocid u Srebrenici. Kanada se tako pridružila drugim zemljama u solidarnosti prema žrtvama zločina genocida nad Bošnjacima i pokazala svoju reputaciju države koja se zalaže za mir, istinu i pravdu, i koja štiti ljudska prava i slobode. Za kanadske Bošnjake Rezolucija treba biti početak rada na strateškoj viziji razvijanja kulture pamćenja u bošnjačkom biću. Zahvalnost dugujemo svim kanadskim Bošnjacima koji su učestvovali u ovoj borbi, a posebno sponzoru rezolucije Briano Masseu.

               (16.05.2015.)

***

 

 

Stećak i „ljiljan“ – simboli bosanskoherceovačkog uzdizanja

U Bosni i Hercegovini, gdje su se vijekovima sudarale i preplitale različite kulture i civilizacije, gdje su se lomile granice istočnog i zapadnog carstva, gdje su u zagrljaju zauvijek ostale izmiješane najveće svjetske religije, islam, hrišÄ‡anstvo i judaizam, tu je ostalo rasuto na desetine hiljada stećaka. To su nadgrobni spomenici koji se nijednom carstvu ni uticaju nisu priklonili, već su ostali vjerni sebi i onome što su samo u sebi, u BiH mogli naći. Na toj prostornoj vododjelnici civilizacija, kultova i religija oni su našli svoj put u mirenju nepomirljivog, u preplitanju i prožimanju onoga što je težilo potiranju svega što nije istovjetno. Nakon iskustva sa genocidnom agresijom, vjerujemo da oni koji su znali tako vjerovati, klesati, voljeti, pisati i umirati - ne treba da se plaše nijedne budućnosti, ni oni, ni one generacije koje su ih naslijedile. „Ljiljani“ su tokom četverogodišnjeg Odbrambeno-oslobodilačkog rata postali simbolom nadljudskog otpora, patnji, stradanja i herojskih pobjeda golorukog bošnjačkog narada. Pod „ljiljanima“ je na kraju izvojevana krvava, ali zaslužena pobjeda, što je spasilo Bosnu i Hercegovinu od nestanka. I to je razlog što su oni ušli duboko u srca svih kojima je BiH jedina domovina, i što se prema njima odnose s toliko ljubavi i emocija.

                                                                                                                               (17.02.2015.)

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2016.

 

 

ÄŒetnički pokret: Aveti prošlosti i savremena teroristička prijetnja

Svako obilježavanje godišnjice i odavanje počasti osuÄ‘enim ratnim zločincima, koji su bili na čelu poražene Kraljevske vojske u otadžbini, i koji su sa nacističkim okupatorom, zarad vlastitih interesa, tokom Drugog svjetskog rata proganjali, zvjerski mučili i ubijali civile i antifašiste, predstavlja reafirmaciju i rehabilitaciju u dva navrata poražene fašističke politike u BiH. Svako okretanje glave u državnim institucijama BiH od ovakvih retrogradnih pojava predstavlja opasnost protiv ustavno-pravnog ustrojstva države Bosne i Hercegovine. Demonstracija fašizma u obliku odavanja počasti osuÄ‘enom ratnom zločincu Draži Mihailoviću, koja je održana u Višegradu, mora biti predmetom interesovanja državnog Tužilaštva i Ministarstva sigurnosti BiH. Nedopustivo je postojanje paravojnih formacija koje imaju svoje uniforme sa fašističkim simbolima, a očito i ciljeve terorističko-militarističkog djelovanja, uključujući i otvorene napade na novinare. Cjelokupna javnost u državi, osim nemoralnih političara, iskazuje izrazitu zabrinutost i strah zbog četničkog orgijanja, te su državni organi bezbjednosti dužni adekvatno i hitno reagovati u cilju neutralisanja fašističkih, paravojnih i terorističkih formacija.

                                                                                                                               (18.03.2016.)

 

***

Spomenik žrtvama otmice u Štrpcima: Namjerno u slijepoj ulici

Navršile su se pune 23 godine od zločina u Štrpcima, kada su pripadnici Vojske Republike srpske, na željezničkoj stanici, iz voza koji je saobraćao na relaciji Beograd – Bar, izveli i ubili 20 putnika, civila nesrpske nacionalnosti. Nakon što su im oduzeli sve vrijedne stvari i pretukli ih, vezali su ih žicom i odvezli u napuštenu kuću u obližnje selo Mušići, gdje su im naredili da legnu, a zatim su ih Milan Lukić i Boban InÄ‘ić ubili. Pune 23 godine vodi se aktivna politika prikrivanja zločina i njegovih izvršilaca, što se uz pristanak predstavnika bošnjačkog političkog korpusa može posvjedočiti i činom postavljanja spomen obilježja žrtvama zločina na lokaciji koja je neprimjerena za karakter jednog takvog povoda. Ovo smatramo jednako brutalnim činom prema žrtvama, kao i samu njihovu likvidaciju, jer je ovo uvreda i poniženje za žrtve. Slijepa ulica u naselju sa privatnim kućama u kojima se ne odvija javni društveni život, ima za cilj da sakrije od pogleda šire javnosti spomen-obilježje na ovaj monstruozni zločin. Prema tome, za cjelokupnu demokratsku javnost neprihvatljivo je da se bilo gdje drugo izuzev na lokaciji gdje se nalazi spomenik antifašistima, dakle u strogom centru Bijelog Polja, postavlja spomen-obilježje koje treba da opominje buduće generacije da se ovakav zločin nikada više i nikome ne ponovi.

                                                                                                                                    (12.03.2016.)

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2016.

 

 

Srpsko-rusko savezništvo u negiranju  genocida u Srebrenici

Zahvala Tomislava Nikolića, bivšeg četničkog vojvode, a sadašnjeg predsjednika Srbije, predsjedniku Rusije Vladimiru Putinu, za veto na Rezoluciju o genocidu u Srebrenici, je znak da  srbijanski i ruski politički, akademski i duhovni establišmenti, i dalje ostaju glavne okosnice agresivne i genocidne politike prema Bosni i Bošnjacima. Presudom Internacionalnog suda pravde, Srbija je proglašena djelomično, ali "Republika srpska" potpuno odgovornom za genocid, što ovaj entitet čini osporivom, a ne tzv. "trajnom tvorevinom". Priznavanjem genocida u Srebrenici, srbijanski i ruski kolektivni identitet bi se oslobodio okova zločina agresije i genocida počinjenih u ime tzv. „velike Srbije“. Ukoliko Evropa želi očuvati minimum morala, itekako poljuljanog pasivnošÄ‡u i neutralnošÄ‡u u agresiji na RBiH i genocidu protiv njenih graÄ‘ana, posebno Bošnjaka, mora  otvaranje procesa ulaska Srbije u EU vezati za potpuno jasnan stav Srbije o priznavanju teritorijalnog integriteta, suvereniteta i političkog subjektiviteta države BiH. To podrazumijeva i priznavanje istine o genocidu u BiH, jasnim stavom Srbije po pitanju pravde za žrtve zločina, osudom svakog oblika diskriminacije Bošnjaka i Hrvata u manjem entitetu, poštovanjem konačnih sudskih odluka internacionalnih i nacionalnih sudova o genocidu u BiH, obustavom procesa ubrzanog naoružanja, posebno sa ofanzivnim vojnim projektilima što može ugroziti mir i bezbjednost u regionu.

                                                                                                                         (12.03.2016.)

Zašto sintagma „srpski zločinci“ vrijeÄ‘a ma kojeg Srbina koji nije zločinac?

Inicijativa Srpskog društva „Prosvjeta“, a potom i SDP-a, da se sa spomen ploče na sarajevskoj Vijećnici ukloni sintagma „srpski zločinci“, koja navodno vrijeÄ‘a i diskriminira Srbe u Sarajevu, otvara nekoliko logičkih pitanja. Kako i jednog pripadnika i jednog naroda u ime kojega su vršeni zločini na drugim narodom može vrijeÄ‘ati ako se imenuju zločinci iz sopstvenog naroda, samim tim što baš taj momenat uklanja stigmu kolektivne krivice? Kako može i jednom Nijemcu smetati kada se kaže da su njemački zločinci ubijali Jevreje, jer baš ta sintagma „njemački zločinci“ oslobaÄ‘a od odgovornosti sve druge Nijemce koji nisu krivi za zločine koje su počinili njemački zločinci.  Zašto bi i jednom Hrvatu smetala činjenica kada se kaže da su hrvatski zločinci vršili zločine u Jasenovcu ili u Ahmićima, jer baš zato nisu svi Hrvati zločinci, već samo oni koji su vršili zločine. Zašto bi i jednom Bošnjaku smetalo kada se kaže da su bošnjački zločinci počinili zločine u Grabovici ili na Kazanima? Da li je moguće i na kakav drugi način obilježiti zločine koji su vršili zločinci sa srpskim imenima, u ime srpske politike toga vremena, a da se izbjegne reći da su to srpski zločinci? Svi znamo da oni koji su zapalili Vijećnicu, u noći 25. na 26. avgusta 1992. godine, nisu bili nikakvi slobodni piromani, koji su na brda oko Sarajeva došli samoincijativno, već da se radilo o vojnicima Vojske Republike srpske koja je sprovodila srpsku politiku, od koje se nikada nije ogradila srpska društvena i akademska zajednica. Kako bi se srpski narod, i svaki drugi narod u budućnosti, učio Dobru i Zlu ako neće postojati spomenici na kojima će biti ispisana istina, poput ove – da su baš srpski zločinci te avgustovske noći 1992. godine spalili Vijećnicu i dva miliona knjiga, časopisa i dokumenata. Kako bismo pamtili i opominjali ako nećemo istinom imenovati dogaÄ‘aje za koje želimo da se nikada nikome ne ponove?!

(25.11.2016.)

Naučna istraživanja                                                                                                                   2017.

 

Ahmići: Sjećanje na 116 žrtava velikohrvatskog zločina

Zločin nad Bošnjacima u Ahmićima, koji se dogodio 16. aprila 1993. godine, jedan je od najstravičnijih zločina počinjenih nad Bošnjacima za vrijeme agresije na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Riječ je o najmasovnijem zločinu nad civilnim stanovništvom izvršenom na području doline Lašve. Zbog svoga položaja, a posebno respektabilnog privrednog potencijala, Vitez i Ahmići, kao i cijela Lašvanska dolina, bili su od strateškog značaja za velikohrvatske planove, zbog čega je po svaku cijenu trebalo formirati etnički čiste hrvatske prostore, bez Bošnjaka. Na primjeru zločina u Ahmićima Haški tribunal je utvrdio da je Republika Hrvatska izvršila agresiju na Republiku Bosnu i Hercegovinu. Ubijanje, a potom masakriranje, odnosno, iživljavanje nad žrtvama, posebna je dimenzija zločina nad civilima Ahmića, što najbolje pokazuju svjedočenja preživjelih Bošnjaka. NajmlaÄ‘a žrtva ovog zločina imala je svega tri mjeseca, a najstarija 82 godine. Tek će suÄ‘enjem generalu Tihomiru Blaškiću na MeÄ‘unarodnom krivičnom sudu za ratne zločine u Hagu i projekcijom filma “Warriors” Petera Kosminskog i Leigha Jacka Jacksona, ovi zločini nešto više “uznemiriti” domaću i svjetsku javnost.

                                                                                                                                (17.04.2017.)

 

                                                                 ***

Zenička rezolucija spasila Rome od genocida

Kao narod bez matične države, Romi su vijekovima tražili svoje mjesto pod suncem. U državama u kojima su se nastanjivali, Romi su bili žrtve progona, prisilne asimilacije i genocida. Samo u  Drugom svjetskom ratu ubijeno je preko pola miliona Roma. U Bosni i Hercegovini nije bilo masovnih zločina nad Romima, a razlog tome jesu Bošnjačke rezolucije iz 1941. godine, konkretno, Zenička rezolucija, koja predstavlja  Äasni doprinos bošnjačkog naroda i grada Zenice u odbrani i jačanju osnovnih ljudskih prava i sloboda Roma. Danas se Romi u Bosni i Hercegovini, ali i ostalim evropskim zemljama, suočavaju sa problemima obespravljenosti, diskriminacije i marginalizacije. Kako bi se povećala inkluzija Roma u društvo i poboljšao njihov ekonomski i socijalni položaj, vlade Centralne i Istočne Evrope pokrenule su meÄ‘unarodni program „Dekada Roma 2005 – 2015“.  Bosna i Hercegovina se 2008. godine pridružila Dekadi Roma, obavezavši se time na rješavanje pitanja kao što su omogućavanje izbora Roma u državna tijela, rješavanje problema iz oblasti stanovanja, zdravstvene zaštite, zapošljavanja i obrazovanja, te na borbu protiv diskriminacije i predrasuda prema Romima. Romima se  mora omogućiti potpuna zaštita ljudskih prava i sloboda što uključuje i da se politički organizuju i angažuju. To nije tek uslov za napredovanje Bosne i Hercegovine na svom evropskom putu, nego civilizacijska obaveza svake države koja želi pripadati 21. vijeku.

                                                                                                                      (25.05.2017.)

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                   2017.

 

Slovo o Bošnjačkom saboru i Danu Bošnjaka

Demokratskim promjenama iz 1990. godine, a zatim i Odbramebeno-oslobodilačkim ratom 1992–1995., u kojem je obnovljena i odbranjena nezavisnost države Bosne i Hercegovine, Bošnjaci su stvorili mogućnost za jedan od najznačajnijih dogaÄ‘aja u svojoj  historiji, za Bošnjački sabor, koji održan 27. i 28. septembra 1993. godine, i na kojem su u punoj suverenosti i slobodi, nakon višedecenijskog negiranja nacionalnoog identiteta, vratili svoje povijesno narodno ime. Obilježavanje Dana Bošnjaka, kao bošnjačkog nacionalnog praznika, veoma je važno, posebno u kontekstu činjenice da su renominacijom nacionalnog imena, Bošnjaci iz diskriminacije i prisilne anonimnosti iskoračili na povijesnu scenu i prvi put se suvereno legitimirali kao ravnopravni politički subjekt u savremenoj evropskoj zajednici naroda. DogaÄ‘a se to u uslovima kada su svi režimi i nacionalne ideologije susjednih država osporavali i negirali poseban bošnjački nacionalni identitet. Ovo je ogroman povijesni dobitak za bošnjački narod. Slaveći svoj nacionalni  dan i poštujući svoje nacionalno ime i jezik, Bošnjaci se ne izdvajaju  iz matice Bosne i Hercegovine, ne žele da se getoiziraju u Bosni i Hercegovini, nego su kao i u uslovima agresije i genocida odlučni za očuvanje i razvoj države Bosne i Hercegovine, kao multietničke, evropske, demokratske i slobodne države.

                                                                                                                                    (28.09.2017.)

***

Zašto Parlament Republike Turske još nije usvojio Rezoluciju o genocidu u Srebrenici?

Parlamenti više desetina država u svijetu, uključujući SAD, Kanadu, Australiju, Evropski parlament, usvojili  su Rezolucije o genocidu u Srebrenici. Bosansko-tursko prijateljstvo moguće je svjedočiti samo na primjeru turskog priznanja genocida u Srebrenici. Odsutnost Republike Turske u procesu političkog priznanja sudski potvrÄ‘enog genocida u Srebrenici je mrlja u bosansko-turskim državnim odnosima, jer putem diplomatske strategije kulture sjećanja žrtve genocida u BiH moraju biti prisutne u Vašingtonu, Otavi, Briselu, Ankari. Žalosna je činjenica što se u Republici Turskoj rijetko govori o genocidu u Srebrenici. Spominje se „zločin u Srebrenici“, ali zločin i genocid nisu isti pojmovi, jer pojam genocida implicira odgovornopst države. Rezolucija o Srebrenici, baš kao i genocid, ne smiju biti rezultat bilo čijeg ličnog mišljenja. Rezolucija mora da se bazira na faktima, na Presudi MeÄ‘unarodnog krivičnog tribunala za bivšu Jugoslaviju, na Presudi MeÄ‘unarodnog suda pravde, na presudama više nacionalnih sudova. Žrtve genocida u Srebrenici i BiH i dalje čekaju tursku potvrdu sudski priznatog zločina, jer institucionalizacija tog prijateljstva ogleda se u kulturi sjećanja, u kojoj istina i pravda predstavljaju most ka boljoj budućnosti obje države.

                                                                                                                              (21.10.2017.)

 

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                2018.

 

Apel: Izbacite iz lektire inspiratore mržnje i genocida!

Vladama i ministarstvima kulture, obrazovanja i prosvjete na prostoru bivše SFRJ, upućen je apel za izuzeće iz školskih programa „Gorskog vijenca“ P.P. Njegoša i „PešÄanik“ Danila Kiša, zbog sadržaja mržnje prema islamu, muslimanima, Bošnjacima i Albancima. Sadržaji pomenutih knjiga podstiču Srbe i Crnogorce na zločine i genocid nad muslimanima. Sadržaj navedenih knjiga je godinama bio osnova za konstruisanje anticivilizacijskih odnosa prema islamu i muslimanima. Posebno ističemo da su poruke navedenih knjiga doprinijele da država Bosna i Hercegovina postane mjesto rušiteljskih nagona velikosrpske i njegoševske ideologije. Ne smijemo nikako zaboraviti rasističke teme iz navedenih djela! Preko njih su se odgajale generacije srpske i crnogorske djece. Ta priča o osveti, klanju, ubijanju, mržnji prema muslimanima – instalirana je u obrazovni sistem kao kulturni kod. Istovremeno su djeca bošnjačke i albanske nacionalnosti u školama primoravana da uče sadržaje koji govore o mržnji prema svojim narodima. Protivimo se da se bilo koja nagrada nosi ime pomenutih pisaca. Apelujemo na Vladu Republike Crne Gore da ponište odluku o tzv. „Njegoševoj nagradi“, i na taj način iskažu poštovanje prema muslimanskim žrtvama.

                                                                                                                                    (24.10.2018.)

***

 

Slovo u povodu Međunarodni dana nestalih osoba

Ujedinjene nacije su 30. avgust proglasile MeÄ‘unarodnim danom nestalih osoba, s ciljem podizanja svijesti i skretanja pažnje javnosti na bolne procese kroz koje prolaze porodice nestalih osoba. Pitanje nestalih osoba je najznačajnije pitanje ljudskih prava i sloboda. MeÄ‘unarodni dan nestalih, prilika je za iskazivanje solidarnosti i suosjećanja sa hiljadama onih koji još uvijek traže svoje članove porodice, ali je i poziv onima koji imaju bilo kakva saznanja o sudbini ma koje nestale osobe, da barem jednoj porodici omoguće mir i spokoj. Porodice nestalih traže potpunu istinu o zločinima i potpunu pravdu za žrtve zločina. Svi oni koji tragaju za svojim najmilijim moraju nastaviti vršiti pritisak na politički establišment BiH i svjetske vlade u pravcu rješavanja ovog izuzetno važnog pitanja. Na ovaj dan želimo podsjetiti da nadležne institucije u BiH ne čine dovoljno da se ovo pitanje konačno riješi. Pred BiH je ključni izazov pronalaska svih nestalih osoba, budući da je sve manje relevantnih informacija o njihovom nestanku. Ovo je ujedno poziv i apel za sve one koji imaju pouzdanu informaciju o lokaciji potencijalnih grobnica da se jave Institutu za nestale osobe. Podsjećamo, u BiH se 7191 osoba još uvijek vode kao nestale, što je jasan pokazatelj razmjere zločina genocida na ovim prostorima.

                                                                                                                                    (30.08.2018.)

                                                                   

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                2018.

 

 

Slovo u povodu  23. jula - dana obnove Starog mosta

Pucanj u Stari most je bio pucanj u srce civilizacije, koja se baštini na tekovinama duhovnosti i kulture. Bio je to pucanj u čast čovječanstva, u ideju Bosne i u bosanski duh, u čovjeka i u antifašizam,  u civilizaciju koja se pobjedom nad fašizmom, poslije Holokausta, zavjetovala: Nikada više! Rušenje Starog mosta je strašni simbol kulturocida u agresiji na RBiH. Bio je to vrhunac bestijalnosti i povampirenog fašizma. Onaj ko može srušiti takvu arhitektonsku ljepotu i svjetski ukras, pred čijom ljepotom i monumentalnošÄ‡u čovjek, ali samo čovjek, postaje dobar i miroljubiv, taj rušitelj ne može pripadati čovjeku i civilizaciji. On pripada barbarima i zločincima. Stoga je rekonstrukcija Starog mosta u Mostaru, sagraÄ‘enog davne 1566. godine, koji je porušen tokom agresije 9.11.1993. godine, a obnovljen 23. jula 2004., bila  zahtjevan ne samo graÄ‘evinski projekt, nego i projekt obnove u ratu porušenih veza meÄ‘u ljudima izmeÄ‘u obala rijeke Neretve. Obnova Starog mosta je trajala punih pet godina, od 1999. godine do 2004. godine. Stari Most je simbol neuništivosti ideje Bosne i bosanskog jedinstva u različitosti, simbol sinteze Istoka i Zapada, a njegova obnova  predstavlja zapravo poraz barbara i pobjedu Bosne i Hercegovine.

                                                                                                                                  (23.07.2018.)

 

***

 

Kultura sjećanja je putokaz u budućnost

Sastavni dio bosanskog uzdizanja je institucionalizacija kulture sjećanja. Institucionalna kultura sjećanja je najbolje oružje u borbi protiv negatora genocida. Ako BiH i njeni graÄ‘ani žele izgraditi zajedničku  budućnost, onda trebaju institucionalizovati kulturu sjećanja kao jedini put ka istini i pravdi. Ako nam oduzmu kulturu sjećenja, onda nas mogu kontinuirano pripremati za nove agresije i genocide.  Pamćenje i kazivanje istine o genocidu je preduslov za obnavljanje društva i države, kao i za oporavak žrtava.  Sve što zločinac traži je da žrtva ostane pasivna. Danas društvu, državi i žrtvi treba akcija, angažman i pamćenje, jer u društvu sa odsutnom institucionalizacijom kulture sjećenja potreban je dodatni angažman za prevenciju genocida, jer se društvo polarizira, žrtvama manipulira, a zločini negiraju, te je neophodno da se bosanski patriotski faktor ujedini. Nema ništa gore od manipulacije i eksploatacije patnje žrtava u političke svrhe. Umjesto obrazovanja mladih o kulturi sjećenja, u ime prihvatanja drugog i drugačijeg, mladi se uče mržnji. Samo prihvatanjem istine o prošlost može se živjeti u skladu s ljudskim vrijednostima.

                                                                                                                                    (06.03.2018.)

 

 

 

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                2019.

 

U povodu godišnjice velikosrpskog spaljivanja Orijentalnog instituta

Kolektivno znanje pohranjeno u spisima jednog naroda predstavlja bitan dio identiteta tog naroda. Orijentalni institut sa 5263 kodeksa rukopisa, 300.000 arhivskih dokumenata i stručnom bibliotekom sa oko 50.000 naslova, bio je  svojevrsni čuvar kulturno-historijskog naslijeÄ‘a Bosne i Hercegovine. Sa svojom rukopisnom, arhivskom i bibliotečkom graÄ‘om, bila je to jedinstvena naučnoistraživačka institucija na Balkanu. Iz tog razloga je meÄ‘u prvim ciljevima napada za vrijeme agresije i genocida u Bosni i Hercegovini upravo bio Orijentalni institut Univerziteta u Sarajevu. Velikosrpski agresor je spaljivanjem ovog Instituta 17. maja 1992. godine pokušao srušiti jednu od najvećih riznica kolektivnog sjećanja, to pisano svjedočanstvo o kontinuitetu bosanske duhovne tradicije. Barbarsko uništenje Orijentalnog instituta postalo je sinonim kulturocida u Bosni i Hercegovini. Nažalost, nijedan meÄ‘unarodni ili bosanskohercegovački sud još uvijek nije procesuirao uništavanje pokretnog i nepokretnog kulturnog blaga Bosne i Hercegovine, iako je sasvim jasno da je cilj agresora bio uništiti dokumente koji svjedoče opću i kulturološku bosanskohercegovačku povijest.        

                                                                                                                                 (25.05.2019.)

                                                                    ***

Slovo povodom 15. aprila, Dana Armije RBiH

Armija RBiH je formirana  u vremenu najtežih historijskih iskušenja s kojima se država BiH suočila u svom hiljadugodišnjem trajanju. Armija RBiH odbranila je bosanskohercegovačku zemlju, slobodu, čast i obraz poštenih graÄ‘ana i naroda BiH. U nevjerovatno složenim uslovima skoro potpune logističke blokade i zaustavljene privrede, stvorena je respektabilna vojna sila koja je nadjačala nadmoćnije agresorske vojske, svjetske urote i embarga, ali i one u svojim redovima koji su željeli osvetu. Stvorena iz odlučnosti i riješenosti graÄ‘ana i naroda BiH da zajednički sačuvaju najvrjedniju tvorevinu bosanskohercegovačkog društva, suživot svih njenih graÄ‘ana i naroda,  ostat će upamćena kao snaga koje je nastala u najtežim trenucima. Armija RBiH je do kraja rata ostala multietnička, Armija svih graÄ‘ana i naroda, koja se borila za cjelovitu RBiH, kao zemlju slobode, demokratije i ljudskih prava. Ova jedina antifašistička sila, borila se protiv vojnih formacija koje vukle zločinačke tradicije iz Drugog svjetskog rata, oslonjene na četničku i ustašku ideologiju, i koje su sada ponovo bile voÄ‘ene ideologijom genocida i etničkog čišÄ‡enja. Pod zastavom Armije RBiH tokom agresije na BiH borili su se pripadnici svih bh. naroda. Zato, čuvamo sjećanje na časnu i hrabru Armiju RBiH, njene simbole i tradiciju, i nastavljamo misiju borbe za pravdu i istinu.

                                                                                                               (12.04.2019.)

                                                                   

 

 

Naučna istraživanja                                                                                                                2019.

 

Državna zastava sa ljiljanima je i pravo i pravda

Na danasnji dan 1998. godine, pod pritiskom meÄ‘unarodne zajednice i Visokog prestavnika, državna zastava sa zlatnim ljiljanima zamijenjena je daytonskom zastavom. Republika Bosna i Hercegovina je primljena u svjetsku organizaciju UN-a bez dejtonskog genocidnog entiteta, bez vašingtonskog entiteta, bez dejtonskog ustava - i sa zastavom s ljiljanima. Ljiljan je simbol historijskog kontinuiteta bosanskohercegovačke državnosti. Ljiljan je bio simbol dinastije Kotromanića u srednjovjekovnoj Bosni, a potom i simbol antifašističkog, odbrambenog otpora u zadnoj agresiji i genocidu na RBiH. Dejtonska zastava krši Povelju UN i osnovno ljudsko pravo na ustavnost, da se zastave mogu mijenjati isključivo u proceduri predviÄ‘enoj legalnim Ustavom. Pravo na kontinuitet državnosti je imperativ prava. U suprotnom bi države mogle nastajati i nestajati ilegalnim metodama, to jest agresijama i genocidima. Dejtonska zastava je ilegalna i po osnovu Presude MeÄ‘unarodnog suda pravde za genocid protiv entiteta RS, koja podrazumijeva zahtjev da se ne smiju priznati rezultati genocida. Patriote znaju da sadašnja BiH nije ona za koju se borila Armija RBiH. Sadašnje i buduće bosanskohercegovačke generacije moraju same sebe usrećiti rušenjem inicijalne kapsule na kojoj se zasniva kontinuirana refašizacija bosanskohercegovačke države i kontinuirano razbaštinjenje od ognjišta i zemlje bosanskohercegovačkog čovjeka.

                                                                                                                           (07.02.2019.)

***

Masakr na Markalama: Naš odgovor je kultura sjećanja

Masakr na pijaci Markale bio je kap u čaši užasa koji je meÄ‘unarodnu zajednicu natjerao da zaustavi agresiju na BiH i genocid nad njenim graÄ‘anima. Na uže jezgro opkoljenog Sarajeva, sa položaja Vojske Republike srpske, 28. avgusta 1995. godine ispaljeno je nekoliko minobacačkih granata. Jedna od njih pala je ispred sjevernog ulaza u gradsku tržnicu u Ulici Mula Mustafe Bašeskije i usmrtila 43, a ranila 84 osobe. Opsada Sarajeva je izvršena u ambijentu agresije na nezavisnu, meÄ‘unarodno priznatu državu Bosnu i Hercegovinu, članicu Ujedinjenih nacija. Ovaj “srednjovjekovni pakao”, kako ga je svojevremeno nazvala glavna haška tužiteljica Carla del Ponte, koji je trajao 44 mjeseca, što se smatra najdužom opsadom u Evropi nakon Drugog svjetskog rata, praćen je televizijskim kamerama cijeloga svijeta, a meÄ‘unarodna zajednica nije bila u stanju da ga okonča. Zločinačko divljanje po civilima i civilnim objektima glavnog grada Republike Bosne i Hercegovine nezapamćeno je u historiji savremenog čovječanstva. Opsada Sarajeva je pokušaj zatiranja bosanskih korjena i bosanske višestoljetne kulture, tradicije i civilizacije. Nastojanje i želja da se briše bosanska prošlost i identitet, uklapa se u najmonstruoznije poruke agresije, što je neoboriv dokaz genocidne namjere koja ju je pratila. Odgovor idejnim tvorcima i izvršiocima zločina na Markalama i u BiH je pravda, odgovor na njihovu laž je istina, odgovor na njihovu mržnju je kultura sjećanja.

               (28.08.2019.)

 

 

Vijesti: