KNJIGA PAMĆENJA I OPOMENE,  doc. dr. Emira Ramića

Kjlučne riječi: Bosna i Hercegovina, Bošnjaci, genocid, agresija, istina, pravda, kultura sjećanja.

Historiju pišu pobjednici! – kada to kažemo, izrekli smo jednu opšte poznatu i prihvaćenu činjenicu. Kada kažemo:“Historiju pišu poraženi!“  onda smo izrekli jednu manje poznatu i praktično potpuno neprihvaćenu činjenicu. U praksi, iza pojma “pobjednici“, često se kriju nasilnici, a iza pojma “poraženi“, žrtve nasilja. I jedni i drugi imaju svoju dijametralno suprotnu “historijsku istinu“. Iako se i jedni i drugim pozivaju na činjenice, treba imati u vidu da je istina jedna i da je uvijek nešto više od pukih činjenica. Krajnji cilj historije kao nauke,  jeste tvrđivanje istine i uspostavljanje pravde, bazirano na svim utvrđenim činjenicama.  Same po sebi, činjenice su vrijednosno neutralne: mogu se koristiti selektivno a po prirodi stvari, podložne su različitim interpretacijama. Nasuprot tome, istina kojoj treba težiti istorija, uvijek je cjelovita, neselektivna i u svojim zaključcima – jednoznačna – jer samo na toj osnovi može biti uspostavljena pravda! Zato je oficijalna historija, historija koju pišu pobjednici (nasilnici), dramatično različita, često i suprotna sa subverzivnom istorijom, onom koju pišu poraženi (žrtve nasilja).