Problemi sa Dejtonskim ustavom

Prvi problem: Dejtonski sporazum je okončao rat ali na pogrešnim pretpostavkama koristeći etničko-teritorijalni pristup. Tačnije, da bi se Srbi podstakli da prihvate ovaj sporazum, dobili su entitet Republika Srpska što je bio ratni cilj njihovog rukovodstva, mada su težili potpunoj samostalnosti. MeÄ‘utim, dobili su teritoriju što je bio njihov glavni cilj, kao i mnoge atribute državnosti u svom entitetu. Sve što se kasnije dešavalo samo je posledica takvog aranžmana. Uspostavljen je nulti odnos izmeÄ‘u Republike Srpske i centralnih institucija u BiH

Drugi problem koji iz njega proistječe jeste u tome što su sporazum u Dejtonu neki njegovi sudionici prihvatili s uvjerenjem da Bosna i Hercegovina već u bliskoj budućnosti neće opstati. Po njihovom uvjerenju, istina javno neizrečenom, prihvaćeni ustavni aranžman samo je početna i polazna osnova za podjelu Bosne i Hercegovine. Dokaz tome vidjeli su i u reguliranoj mogućnosti uspostave specijalnih veza (što su oni smatrali eufemizmom za konfederalne veze) izmeÄ‘u Federacije Bosne i Hercegovine i Republike Hrvatske, s jedne, odnosno Republike Srpske i Republike Srbije (ondašnje Savezne Republike Jugoslavije), s druge strane. Možda ne više s tolikim uvjerenjem, ali s tom namjerom djeluju i takav dugoročni cilj imaju vrlo snažne političke snage unutar i van Bosne i Hercegovine. Te snage će djelovati sve dotle dok postoji ustavni okvir koji takvu mogućnost ostavlja otvorenom.

Treći problem: BiH je priznata kao Republika BiH, a Dejtonom je izbrisan naziv Republika i ostalo je država BiH. BiH je 1992. godine priznata i primljena u Ujedinjene nacije bez ikakvih entiteta. Priznata je  kao unitarna država o kojoj nije bilo dvojbe. Dejton donio dva entiteta i složeno ustrojstvo većeg entiteta, tako da imamo jedan kompliciran sistem koji se različito tumači. Dejtonskim sporazumom BiH je izgubil nešto što je bilo prisutno u cijeloj Evropi, a to je da je bila država graÄ‘ana i naroda. Ustavnost BiH govori da je Bosna država graÄ‘ana i naroda, a Dejtonskim sporazumom smo dobili Ustav koji nas je odredio kao državu tri konstitutivna naroda i graÄ‘ana. Iako su narodi bili poslije graÄ‘ana prema ranijoj ustavnosti, nikada nisu narodi u Bosni bili konstitutivni, oni su bili ravnopravni. Nama je podvaljeno. Velikosrpska politika je stalno ponavljala konstitutivni narodi da su na kraju naši političari prihvatili termin konstitutivni narodi.

Ni u jednom dokumentu ne postoji termin „zajedničke institucije BiH, nego postoje institucije države BiH.

Najveća greška Dejtona što je on „nepravedno okončao ratni sukob u BiH i što je nagradio one snage koje su napravile genocid u Srebrenici. ÄŒinjenica da je instalirana Republika Srpska i ono što do sada meÄ‘unarodna zajednica nije uradila nakon 2007. godine jeste da se, na osnovu tog genocida deinstalira tvorevina koja je to uradila. Nije normalno da „imate počinjen zločin genocida i da je presuda postavljena tako da su ga učinile institucije, vojska i policija RS-a, a da jednostavno postoji RS.

Tri mogućnosti djelovanja kad je u pitanju Dejtonski sporazum, ili njegovo osporavanje. Prvi je da se ojačaju državne institucije, koristeći dodatne nadležnosti od strane visokog predstavnika.

Da se napravi tužba u Strazburu. Dovoljno je da jedan Bošnjak i Hrvat koji žive na prostoru RS  kažu da ne mogu biti konstitutivni narodi Srbi, Bošnjaci i Hrvati, a da je naziv „srpska“. Druga varijanta jeste da se traži revizija Dejtona, ili da se traži „Dejton 2“ da bi se BiH učinila funkcionalnijom državom. Treća mogućnost je da se Dejtonski sporazum može osporavati.