POGRESNA PRIMJENA POSTUPKA DOKAZIVANJA OD STRANE ICJ

I

POGRESNA PRIMJENA POSTUPKA DOKAZIVANJA OD STRANE ICJ

 

U Glavi V Presude u dijelu koji se bavi pitanjima  postupka dokazivanja ICJ jasno uspostavio kriterije za strane u postupku,ali i za sebe(ICJ)

1.

TERET dokazivanja je  na Tuziocu(BiH strani)

2.

STANDARD dokazivanja je na najvisem nivou i optuzbe moraju biti dokazane na osnovu elemenata koji imaju PUNU DOKAZNU SNAGU

3.

METOD dokazivanja je sadrzan u Statutu ICJ da Sud(ICJ) mora sam utvrditi pravno relevantne cinjenice za koje podosilac tuzbe tvrdi da ih je tuzena strana prekrsila,te posebno u clanu 181 Presude:”Razlicitost postupaka i ovlastenja koja ima ovaj Sud,u odnosu na sudove i tribunale koji sude pojedincima za izvrsena krivicna djela,sami po sebi ne predstavljaju pravnu zapreku da  SUD SAMOSTALNO  UTVRDI KAKO JE GENOCID,ODNOSNO BILO KOJE DJELO TAKSATIVNO NAVEDENO  U CLANU III,IZVRSENO.”

 

1a)

Teret dokazivanja

Iako je ICJ naglasio da je teret dokazivanja  na strani Tuzioca(BiH strana), Tuzilac je insistirao da ICJ iskoristi svoja ovlastenja i da zahtjeva dostavljanje dokumenata od Tuzene strane, posebno u vezi sa sakrivenim dokumentima iz srbijanskih arhiva poznatih kao dokumenti Vrhovnog savjeta odbrane(VSO) SRJ.ICJ je odbio zatraziti navedena dokumenta ili prisiliti SRJ na dostavu,imajuci u vidu da je Tuzena strana u jednom podnesku odgovorila ICJ-u da su vlasti SRJ zastitile odredjenu dokumentaciji  svojim odlukama i da ne mogu staviti na raspolaganje ICJ.U vezi sa dokumentima VSO u clanu 206 Presude ICJ zakljucuje:”U vezi sa ovim pitanjem Sud istice da Podnosilac tuzbe raspolaze obimnom dokumentacijom i drugim dokazima,narocito onima iz lahko dostupnih spisa MKTBJ(ICTY). Premda Sud NIJE PRIHVATIO ni jedan zahtjev Podnosioca tuzbe da se dostave nepreuredjene kopije dokumenata,nije propustio zabiljeziti prijedlog Podnosioca tuzbe(BiH strane) da je sud slobodan iz toga izvuci vlastite zakljucke.”????! Naravno, niti je ICJ “izvukao vlastite zakljucke”, a stav o  dostupnosti spisa ICTY je ustvari najjasnija potvrda pogresne primjene postupka dokazivanja i oslanjanja iskljucivo i selektivno na dokumente ICTY.Pravno licemjerstvo i klasicno krsenje postupka dokazivanja od strane ICJ i ICJ se vec u startu postupka dokazivanja opredijelio za usko(pogresno) tumacenje raspolozivih prava koja mu pripadaju shodno clanu 49 Statuta ICJ i tako doveo Tuzioca(BiH stranu) u neravnopravni polozaj.Odbijajuci preuzeti pripadajuci ovlasti u postupku tereta dokazivanja, ICJ je postao saucesnik u prikrivanju srbijanskih zasticenih dokumenata.Takodje,ICJ kao organ UN-a , je prekrsio medjunarodna pravila i Statut  na nacin da je prilikom donosenja svoje presude svjesno zloupotrijebio povjereni mandat  ne pribavivsi dokaze i dokumenta o kojima je i od tuzene strane znao da su zasticeni drzavnim mjerama SRJ upravo zbog postupka pred ICJ.

 

2a)

Standard dokazivanja

Tuzilac(BiH strana) je cijelo vrijeme postupka trazio poseban standard dokazivanja koji je bio suprotan ne samo u odnosu na Tuzenu stranu(SRJ), nego  i na ICJ.Tuzilac je zahtjevao fleksibilni pristup cinjenicama i dokaznom materijalu u pogledu specificne namjere(dolus specialis),naglasavajuci da ovo pitanje nije krivicno-pravno pitanje i da je primjenjiv standard jaceg dokaza ili hipoteza koja je navjerovatnija u mjeri u kojoj navodi predstavljaju krsenje ugovornih obaveza.Takodje,Tuzilac(BiH) je zastupao argumentaciju da  sam obrazac koji je postojao prilikom izvrsenja zlocina u BiH dokazuje postojanje specificne namjere(dolus specialis)bitne za utvrdjivanje zlocina genocida.ICJ je trazio “punu dokaznu snagu”optuzbi i suprostavio se poziciji Tuzioca,te u clanu 373 Presude naveo:”Sud se ne moze sloziti s tako sirokom postavljenom tezom..”Ovakav iskljuciv standard je  posluzio ICJ da u svoj fokus postavi ICTY  i da se iskljucivo osloni na pravosnazne presude ICTY u kojima nije dokazan genocid u BiH(G.Jelisic,M.Stakic,R.Brdjanin,M. Krajisnik) i tako donese zakljucak da osim Srebrenice zlocin genocida nije pocinjen nigdje u BiH o cemu cu detaljnije u nastavku referata.

 

3a)

Metod dokazivanja

ICJ je utvrdio u toku dokaznog postupka da su strane u sporu dostavile “siroku paletu”materijala iz razlicitih izvora i u clanu 211 Presude taksativno naveo izvore i vrste dokumenata pocevsi od dokumenata UN,medjunarodnih institucija,vlada,nevladinih organizacija, do izvjestaja medija,raznih clanaka, knjiga,publikacija i dr,sa posebnim naglaskom na dokumente  ICTY.Umjesto da jedinstveno ,sveobuhvatno i metodoloski pristupi svim izvorima i dokazima,ICJ se odlucio(vecinski) da METOD DOKAZIVANJA usmjeri na procesne dokumente ICTY od 1993-2007.god i tako direktno prekrsi Statut i  u najbitnijoj fazi, u metodu dokazivanja, doveo BiH u neravnopravni polozaj u odnosu na Tuzenu stranu(SRJ).Kod metode dokazivanja,ali i tereta i standarda dokazivanja ICJ je ne samo pogrijesio,nego je zastupao,podrzavao,usvojio i prihvatio stavove Tuzene strane i postupak dokazivanja apsolutno prilagodio interesima Tuzene strane.Razmatranje ukupne procedure dokazivanja sudije ICJ zakljucuju sa povijesnim zakljuckom(stav 212 Presude):”OVAJ SPOR IMA,MEDJUTIM, NEUOBICAJEN KARAKTER. Mnogi od navoda koji su iznijeti pred ovaj Sud vec su bili predmet procesa i odluka MKTBJ(ICTY).Sud ce razmotriti njihov znacaj  kasnije u ovom odjeljku Presude.” Zasto zakljucak ICJ iznesen u stavu 212 nazivam povijesnim?Zbog toga sto je  zakljucak  “NEUOBICAJEN KARAKTER SPORA” svoj epilog dobio u tome sto su se sudije ICJ (vecinski) opredijelile da  iskljucivo i selektivno razmatraju procesne dokumente ICTY i sto je na osnovu toga donesena neadekvatna presuda 26.02.2009 od strane ICJ u povodu tuzbe BiH protiv SRJ.Pravno je neobjasnjivo da je ICJ,pogresnom metodom, preko 95%  svojih nalaza bazirao iskljucivo na pravnim dometima ICTY, a istovremeno sustinski i formalno odbacio sve druge raspolozive izvore i dokumente koji su prilozeni od Tuzioca.Tuzilac(BiH strana) je u postupku koristio ICTY samo kao jedan od izvora i to medjunarodnih i prevashodno u cilju potvrde vjerodostojnosti predatih dokaza i autentifikacije ogromnih materijala imajuci u vidu strogu kontrolu i proceduru na ICTY prilikom usvajanja bilo kojeg dokaza u postupku.Sta se desilo sa jos najmanje desetak raznih izvora i sta se desilo sa najvaznijim izvorima? Sta se desilo, po meni , sa najvaznijim izvorima BiH strane kao sto su originalni dokumenti prikupljeni od vladinih institucija za dokumentovanje genocida u BiH (zarobljena dokumentacija, izjave prezivjelih, video zapisi, prisluskivani razgovori, legalno prikupljene informacije dobijene pracenjem stampanih i elektronskih medija u Srbiji i rs u vrijeme pocinjenje genocida i dr i td).Poznato je da je BiH,generalno, od pocetka osnivanja, do danas,snazno podrzavala ICTY(dostavila je ICTY nemjerljiv broj dokaza-np.) i zasigurno  da je veliki broj istovrsnih dokumenata i dokazanog materijala od strane BiH bio predat i u postupku pred ICJ.Na kraju ce se ispostaviti da ce se ovakva prednost BiH,tj da su dokazni materijali dobijali legitimizaciju  kroz postupke ICTY, izroditi u najvecu suprotnost i da ce ICJ  iskljucivo fokusirati na domete ICTY, te selektivno koristiti domete ICTY zanemarujuci druge nalaze i zakljucke do kojih je dosao ICTY od 1993g.ICJ nije zelio sagledati svaku pojedinacnu tvrdnju i dokaz BiH strane,nego se fokusirao na presude i selektivne zakljucke ICTY i time direktno izbjegao jedini primjenjiv test i metodologiju uz pomoc kojih bi dosao do “OBRASCA ZLOCINA” od strane Tuzenog(SRJ) i njihovih agenata,a samim time i njihove tzv. direktne odgovornosti za pocinjen genocid.

 

II

POGRESNA RAZMATRANJA ICJ U ODNOSU NA PROCESNU DOKUMENTACIJU ICTY

 

A-Selektivan i jednostrani pristup ICJ u odnosu na procesnu dokumentaciju ICTY nastalu od 1993-2007.god

Nagovjestavajuci u Presudi da ce razmotriti znacaj ICTY dokumentacije,ICJ je u clanovima 214-225 to i uradio;

U razmatranjima znacaja procesa i odluka ICTY, sudije su(vecinski) zauzeli identican stav sa Tuzenom stranom(SRJ) na sljedeci nacin;

Stav Tuzene strane u Clanu 215.:”Ne smatramo da cjelokupni materijal Tribunala za b.Jugoslaviju ima istu relevantnost,odnosno dokaznu vrijednost.Prvenstveno smo se oslonili na presude Pretresnih i Zalbenih vijeca Tribunala,imajuci u vidu da se samo presudama kredibilno utvrdjuju cinjenice o izvrsenim zlocinima.”*

 

 

*Vazno je napomenuti da je SRJ ovaj stav prezentirala u usmenom dijelu postupka pred ICJ i tako PROMIJENILA svoje prvobitne stavove u kojima je apsolutno osporavala ne samo bilo koji nalaz ICTY, nego i  legalitet ICTY.Nakon smrti S. Milosevica ,a nakon presude protiv M. Krajisnika u kojem sudije ICTY nisu potvrdile genocid,stav SRJ se automatski promijenio i u usmenom dijelu rasprave su zastupali poziciju da su jedino releventne presude ICTY,sto je ICJ i prihvatio.

Stav ICJ u stavu 219.:”S obzirom da sudija,odnosno Vijece ICTY ne donosi konacne zakljucke u bilo kojoj od opisane cetiri faze(optuznica,potvrdjivanje optuznice,pocetak postupka sa svjedocima  i MEDJUPRESUDE ICTY-n.p.),Sud ne smatra da moze dati tezinu tim odlukama Standard dokazivanja koji Sud trazi u ovome sporu ne bi bio time zadovoljen.

 

 

Sud zakljucuje da, u nacelu,treba prihvatiti kao veoma uvjerljive zakljucke o cinjenicama do kojih je dosao Tribunal tokom postupka(prvo stepene presude-np),osim ako one nisu bile osporene po zalbi (drugostepene presude-np). Iz tih razloga, treba dati adekvatnu tezinu svakoj procjeni Tribunala zasnovanoj na tako utvrdjenim cinjenicama koje se tice, naprimjer,postojanja posebne namjere.” Takodje u clanu 403 Presude: ”Kao sto je receno,Sud pridaje najveci znacaj cinjenicnim i pravnim kvalifikacijama do kojih je dosao MKTBJ(ICTY) prilikom ODLUCIVANJA o krivicnoj odgovornosti optuzenih pred njim.”

 

Takodje identican stav ICJ je imao sa Tuzenom stranom (SRJ) i u pogledu presuda na osnovu sporazuma- priznanja krivice izmedju optuzenika ICTY i Ureda tuzioca ICTY.Tuzena strana (SRJ) je smatrala da su sporazumi o priznanju krivice ograniceni u raznim aspektima i da se u njima niko pred ICTY nije izjasnio o odgovornosti za genocid,dok ICJ veoma restriktivno komentira ove procesne dokumente, tj. ne daje im skoro nikakvu pravnu snagu,osim sto zakljucuje da ICJ MOZE uzeti u obzir ove procesne dokumente:”Sud MOZE kada je to potrebno,dati odgovarajucu tezinu iznesenim cinjenicama i optuzujucoj presudi.”(U cijeloj Presudi ICJ ova vrsta dokumenata ICTY je upotrebljena samo dva puta od strane sudija ICJ i to u prilogu da se u BiH nije desio genocid-np.)

Ovakav selektivan pristup u razmatranju procesne dokumentacije prevashodno ICTY-prvostepenih i drugostepenih presuda ICTY,uz skoro identican stav ICJ sa Tuzenom stranom (SRJ), za posljedicu  je imao sljedece zakljucke u Presudi ICJ;

1.Genocid u BiH se desio samo u Srebrenici (Presuda ICTY protiv R.Krstica u kojoj je pravosnazno potvrdjen genocid u BiH)

2.Genocid nije dokazan u drugim dijelovima BiH, tj. u BiH(Presude protiv G.Jelisica, M.Stakica, R.Brdjanina, M.Krajisnika u kojima  su sudska vijeca ICTY odbile optuzbe za genocid)

3 U genocid u Srebrenici nije direktno umijesana SRJ(Presude protiv R.Krstica i V.Blagojevica,odnosno ICTY ni u jednoj presudi nije istrazivao,niti dovodio u vezu SRJ za genocid u Srebrenici)

4.Zlocin genocida u BiH nije pocinjen ni na osnovu presuda izrecenih protiv optuzenika ICTY koji su priznali zlocin ,jer ni jedan optuzenik koji je optuzen za genocid nije priznao zlocin genocida, a tuzilastvo ICTY  je pristalo na sporazume u kojima nisu bile ukljucene tacke optuznice za genocid.

Najobicnijim pregledom dolazimo do jedinstvenog zakljucka da je ICJ SELEKTIVNO doslovno prepisao presude ICTY i nalaze iz presuda ICJ.Kazem SELEKTIVNO jer na osnovu  skoro identicnih,selektivnih nalaza, ICJ donio presudu da je Tuzena strana(SRJ) odgovorna za nesprjecavanje i nekaznjavanje genocida u BiH.Druge procesne dokumete ICTY, sudije ICJ su koristile samo kada su ti dokumenti bili u funkciji njihovih pogresnih  zakljucaka,ali je takvih dokumenata veoma malen broj i naravno upotrebljavani su seletivno i restriktivno kao sto su pojedine izjave date pred ICTY,nekoliko priznaja o krivici,ili cak pojedini dokumenti kao sto je”Odluka o strategijskim ciljevima srpskog naroda u BiH”pomocu kojeg je ICJ zakljucio da “ICTY u svojim presudama ove ciljeve nije okarakterisao kao GENOCIDNE”??!Isti pristup u smislu selekcije i malobrojnosti dokaza ICJ je primjenjivao i za druge dokumente i dokaze koji producirani kroz rad ICTY,ukljucujuci pojedine izvjestaje i rezolucijeUN-a.

 

B-Ignorantski,pravno-negativisticki i zakamuflirani odnos(vecine)sudijaICJ prema drugim procesnim dokumentima ICTY koji su isli u prilog Tuzioca(BiH strana)

 

Odredjujuci ICTY kao skoro jedini  autoritet za donosenje Presude,vecina sudija ICJ je,krseci osnovne postulate procesa dokazivanja i Statuta ICJ, ne samo selektivno izabirala procesne dokumente ICTY, nego je zanemarujuci i ignorisuci druge dokaze,a posebno druge procesne dokumente ICTY, na poseban nacin amnestirala SRJ za tzv. direktnu odgovornost za genocid u BiH.Koji su to dokazi I zasto su oni bitni?

 

a) Presuda ICTY protiv Duska Tadica je u nekoliko aspekata pravno ponistena od strane ICJ. Tacka 403 Presude ICJ:”Prvo,Sud konstatira da MKTBJ(ICTY) nije bio pozvan u slucaju Tadic,niti je on uopce pozvan,da odlucuje o pitanjima drzavne odgovornosti,jer je njegova nadleznost krivicna i proteze se samo na posljedice.” Drugim rijecima,ICJ nije prihvatio nalaze zalbenog vijeca u slucaju Tadic pred ICTY, jer je smatrao da ICTY nije imao mandat da utvdjuje odgovornost drzave,iako je je presuda jasna i utvrdjuje medjunarodni konflikt i “sveukupnu kontrolu” SRJ nad rs-om.* Presuda protiv D.Tadica je bila osnov za utvrdjivanje tzv.direktne odgovornosti SRJ u Srebrenici,ali i za BiH. Iako u tacki 241 Presude ICJ zakljucuje da:”Sud smatra da je utvrdjeno da je Tuzena strana(SRJ) na taj nacin stavljala svoju znacajnu vojnu i finansijsku podrsku na raspolaganje Republici srpskoj,te da je odlucila uskratiti tu podrsku, a to bi tada u velikoj mjeri ogranicilo mogucnost koje su vlastima rs-a stajale na raspolaganju.”,te iako u tacki 276 Presude ICJ kaze:”Sud nalazi da je utvrdjeno na osnovu nepobitnih dokaznih elemenata da su se , tokom sukoba, vrsila masovna ubistva u odredjenim podrucjima i zatocenickim logorima sirom BiH,”ipak,na kraju (negativno) zakljucuje dio presude u vezi sa ubistvima zasticene grupe,sto postaje na kraju pravosnazno na ovaj nacin:”Sud medjutim nije uvjeren na osnovu dokaza koje ima pred sobom,da je neosporno utvrdjeno da su pocinioci vrsili masovna ubistva pripadnika zasticene grupe sa specificnom namjerom.Sud je pazljivo ispitao krivicne postupke koje vodi MKTBJ(ICTY) i presude Vijeca,koje su citirane i primjecuje da ni za jednog od OSUDJENIH nije utvrdjeno da je djelovao sa specificnom namjerom.Gore navedena ubistva mogu predstavljati ratne zlocine i zlocine protiv covjecnosti,ali Sud nema nadleznost da to utvrdjuje.”

 ICJ je primjenio tzv.test efektivne kontrole i jednostavnim rijecima kazano, BiH strana je trebala ICJ predociti dokaze iz kabineta politickog -vojnog rukovodstva Tuzene strane(SRJ)da su planirali i osmislili genocid. Takvi dokazi vjerovatno ne bi bili dovoljni ,jer bi se za svaki pojedinacan zlocin u BiH(kao za Srebrenicu-np) morao pronalaziti isti dokaz tj nalaz da je politicko - vojno rukovodstvo izdavalo posebne naredbe.

 

* Zalbeno vijece ICTY je zauzelo misljenje da su djela koja su pocinili bosanski Srbi proizvela medjunarodnu odgovornost SRJ na osnovu ukupne kontrole koju je SRJ vrsila nad rs-om i vrs,a da pri tom nije potrebno dokazivati da je svaka operacija zlocina u BiH sprovodjena po instrukcijama SRJ.

 

Vjerovatno i to ne bi bilo dovoljno, jer bi se morao istovremeno utvrditi i dolus specialis Tuzene strane,tj postojanje posebne,specificne namjere za izvrsenje genocida,te da su tu namjeru dijelili i agenti Tuzene strane(organi rs-a) u BiH, itd itd. Pravni analiticari su se izjasnili da je ”ICJ postavio visok standard dokazivanja”, a ja bih dodao da je to “standard”u kojem niko i nikad ne bi uspio dokazati tzv. direktnu odgovornost za genocid, a vjerovatno i nece nakon ovakve presude ICJ.

 

 

b) ICJ je “previdio”dva veoma bitna nalaza iz presuda protiv  G.Jelisica i R.Krstica.U zalbenom postupku protiv G. Jelisica, zalbeno vijece ICTY-a je skoro u potpunosti osporilo postupak pretresnog vijeca u vezi sa optuzbama za genocid i neobasnjivo je odustalo od ponavljanja postupka,ali je zakljucilo da se dokaz o specificnoj namjeri moze dokazati  na osnovu obrasca zlocina, odnosno razmjera pocinjenog zlocina,opceg konteksta,sublimacijom krivicnih djela uperenih protiv zasticene grupe, sistemskog ciljanja zrtava, i ponavljanja diskriminatorskih djela.Ne uzimajuci  u obzir ovaj zakljucak zalbenog vijeca, ICJ je onemogucio strategiju BiH da se i na ovaj nacin dokaze specificna namjera, tj tzv.direktna odgovornost Tuzene strane(SRJ).

U presudi protiv R.Krstica ICTY je zakljucio da se genocidan namjera moze utvrditi i preko cinjenicnih okolnosti pocinjenog zlocina,sto ponovo nije prihvaceno od ICJ.

U ovim presudama D. Tadicu, G. Jelisicu i R. Krsticu, ICJ uzima sebi za pravo da odredjuje sta je nadleznost ICTY,da negira pravo ICTY da primjenjuje mjerodavno pravo utvrdjenom statutom ICTY,ali i da istovremeno negira svoje proklamovane ciljeve po kojima su za ICJ najrelevantni nalazi presuda  i zakljuci koji nisu osporeni po zalbi. Zasto ICJ nije prihvatio nalaze iz pravosnaznih presuda protiv D.Tadica i zakljucke iz presuda ICTY protiv G.Jelisica  i R.Krstica, po kojem se obrazac zlocina moze koristiti u dokazivanju posebne, genocidne namjere ,ostaje pitanje svih pitanja!!?Ovo razmatranje zavrsavam zakljuckom da je ICJ negirajuci nadleznost ICTY da utvrdjuje odgovornost drzave, istovremeno skoro u potpunosti preuzeo  zakljucke tog suda(ICTY) koji je iskljucivo nadlezan za pojedinacnu odgovornost i ugradjujuci ih u temelj presude od 20.02 2007.g. ustvari napravio pravni skandal krseci statut ICJ. Ako je bilo ko u ovim razmatranjima ICJ-a prekrsio svoj mandat i Statut i nije bio pozvan da prihvati limitirajuce zakljucke ICTY , onda je to iskljucivo i jedino bio ICJ.

 

c) Medjupresuda ICTY protiv S.Milosevica iz juna 2004 kojom je utvrdjena odgovornost S.Milosevica za genocid u 8 opstina BiH.

Sudije ICJ su samo konstatovale  ovu medjupresudu,a  proces protiv S. Milosevica kao “nezavrsen proces”.Ne samo da smatram da su dokazi iz slucaja S.Milosevica pred ICTY trebali bit u fokusu sudija ICJ, ukljucujuci i zakljucke same medjupresude,nego je navedeni “nezavrseni”proces za sudije ICJ morao biti “crvena nit”koja bi ih dovela do zakljucaka da je SRJ direktno odgovorna za zlocin genocida u BiH.Kao sto sam u uvodu referata naglasio, isti dokazi sa ICTY(u ovom slucaju Medjupresuda-np)su koristeni za utvrdjivanje odgovornosti SRJ za nesprejecavanje i nekaznjavanje genocida,a prethodno u postupku utvrdjivanja direktne odgovornosti insertno su korisceni u dokazivanju suprotnog- da u BiH nije pocinjen genocid?!Proces protiv S.Milosevica je mogao, zajedno sa nekim drugim procesima pred ICTY,posluziti kao JEDINSTVENI OBRAZAC za utvrdjivanje genocida u BiH.U clanu 182 Presude Sud je zakljucio:”Sud zakljucuje da prema Konvenciji,moze postojati odgovornost drzave za genocid i saucesnistvo u genocidu,a da za taj ili slican zlocin nije osudjen niti jedan pojedinac.”Ovaj samoproklamujuci stav i zakljucak  u clanu 182 Presude je ostao neiskoristen,kao i mnogi drugi od strane ICJ.

 

d) Priznanja o krivnji pred ICTY  –sporazumni dogovori optuzenika  sa ICTY

ICJ kao i u slucaju medjupresude protiv S.MIlosevica nije imao namjeru uci u sadrzaj presuda izrecenih na osnovu priznanja.U presudi nema niti jedne analize koja bi se osvrnula na znacaj i sadrzaj priznanja.Vec sam naveo da  sudije ostavile mogucnost da se priznanja “MOGU”uzeti u obzir,a primjenili su samo dva  priznanja(insertno) i to u amnestiranju SRJ za direktnu odgovornost *. Samo preko priznanja B.Plavsic i M.Deronjica, uz primjenu drugi relevatnih zakljucaka ICTY,  sudije ICJ su mogli  jasno i nedvojbeno utvrditi  sistem , ne samo sveukupne kontrole SRJ,nego i na koji nacin su izvrsene operacije zlocina kao dio sistema efektivne kontrole od drzavnog nivoa SRJ do “obicnih”izvrsilaca na “terenu” u BiH.M.Deronjic je do detalja opisao ukupan plan  sa tacnim imenima i pripadnoscu osoba.ICJ i u ovom segmentu nije smatrao da preko priznanja zlocina moze da dodje do OBRASCA ZLOCINA i tako da utvrdi specificnu namjeru i direktnu odgovornost SRJ.Stav ICJ je podudaran sa stavom Tuzene strane(SRJ) da priznanja nemaju snagu punog dokaza ,jer nisu priznanja u odnosu na zlocin genocida i da je Tuzilastvo ICTY pristalo da se prilikom priznanja krivnje izbace tacke optuzbe koje su se odnosile na genocid protiv lica protiv kojih je ICTY podigao optuznice.Pred ICTY je sklopljeno 19 sporazuma o priznanja krivice, od toga je 17 priznanja iz reda politickih i vojnih predstavnika Srba.

 

e) Procesni dokazi ICTY o Specijalnim jedinicama vojske i mup-a Tuzene strane (SRJ)

 

Tuzilaca (BiH) je dostavio posebne dokaze o specijalnim jedinicana Tuzene strane kao sto su;”Crvene beretke”,”Skorpioni”,razne elitne jedinice vojske jugoslavije(VJ) i mupa Tuzene strane.Nakon objavljivanja video zapisa likvidacije srebrenickih mladica,ICJ je posvetio poseban dio Presude u kojoj je detaljno ustvrdio da “Skorpioni” nisu bili sastavni dio institucija Tuzene strane,a ako su i bili da ne postoje dokazi da su djelovali u ime Tuzene strane(SRJ)??!Licemjerno i neutemeljeno i to je casni sudija g.S. Al- Khasawneh,potpredsjednik ICJ, u svom izdvojenom misljenju primjetio:”Mora se zapaziti da, u vezi s ovim znacajnim pitanjem cinjenica , NE POSTOJE DOKAZI DA SU SKORPIONI STAVLJENI NA RASPOLAGANJE NEKOG DRUGOM ORGANU”(G.Al-Khasawneh je insistirao na dostavljanju dokaza od Tuzene strane da su “Skorpioni” od strane SRJ stavljeni na raspolaganje rs-u). Drugim rijecima, ICJ se nije potrudio da ako nista drugo, natjera Tuzenu stranu(SRJ) da preda sve dokaze u vezi sa Skorpionima, pa i eventualno one dokaze koji bi isli u prilog tvrdnje (vecine )sudija  u presudi ICJ! Naravno takvih dokaza nema, koji bi isli u prilog SRJ. Postoje dokazi o kojima se javno govori na ICTY da u dokazima Medjupresude protiv Milosevica postoje originalni dokazi da  su “Skorpioni” dio mup-a Srbije i da je tuzena strana na ICTY zastitila i ove dokumente , ne samo dokumente VSO (Vrhovnog savjeta odbrane SRJ). BiH je predala ICJ jos 1996. god desetak dokumenta o ovoj jedinici koja je prebacena iz SRJ pred pripremu genocida u Srebrenici.O drugim specijalnim jedinicama  ICJ je jednostavno smatrao da to nije bitno i relevatno za utvdjivanje odgovornosti tuzene strane.

* Priznanja D.Nikolica,logor Susica,opcina Vlasenica i R.Cesic, logor Luka, opcina Brcko

U slucaju S.Milosevic pred ICTY izvedeno je hiljade dokaza o djelovanju i ulozi “Crvenih beretki” ,kao udarne jedinice za cinjenje zlocina ne samo u BiH.Od pocetka pocinjenja zlocina genocida u BiH ova jedinica je bila kljucna  i predstavljala je de iure i de facto organ Tuzene strane.Za vojne specijalne jedinice koje su od pocetka cinjenja zlocina u BiH bile smjestene oko Sarajeva,Bihaca,Istocne Bosne, Posavine itd. takodje ni rijeci, ni analize,ni makar kurtoaznog osvrta.Specijalne jedinice Tuzene strane su bile i

ostale takodje jedan od najvaznijih pravaca u utvrdjivanju OBRASCA ZLOCINA u BiH i tzv.direktne odgovornosti SRJ.

 

f) Optuznica i dokazni materijali iz optuznica ICTY protiv M.Perisica,J.Stanisica i F.Simatovica kao moguci osnov za utvrdjivanje tzv direktne odgovornosti Tuzene strane (SRJ)

 ICJ je propustio analizirati dokaze i navode iz navedenih optuznica preko kojih  bi ne samo utvrdio direktnu vezu Tuzene strane  za genocid u Srebrenici,nego bi pronasao i odlucujuce dokaze za tvrdnje da je genocid pocinjen u cijeloj BiH.Potvrdu cinjenice da je ICJ mogao i na osnovu dokaza iz  optuznica protiv M.Perisica i J.Stanisica pronaci elemente direktne odgovornosti Tuzene strane(iako procesi do februara 2007 nisu bili zapoceli-np),nalazimo u tekucem procesu protiv M.Perisica gdje su na javnim sjednicama svjedocili najvisi oficiri VJ i specijalnih jedinica VJ (insajderi), kao i u uvodjenju niza novih dokaza u umijesanosti Tuzene strane u genocid u BiH.Zasto sudije ICJ  “nisu interesirali” dokazi iz optuznica koji podrzavaju tzv. direktnu odgovornost Tuzene strane; tj. da su oficiri uzickog korpusa VJ ucestvovali u planiranji i pripremi napada na Srebrenicu, da je M.Perisic 13 jula 1995.izdao naredbu tridesetorici oficira VJ da se jave Glavnom stabu VRS i da preuzmu duznosti u BiH,ukljucujuci i podrucje Srebenice, kao i da je VJ 1994 i 1995god.organizirala tajnu obuku Desetog diverzantnog odreda ciji su pripadnici ucestvovali u masovnim pogubljenima u Srebrenici itd.??!Iako Perisic nije optuzen od strane ICTY za zlocin genocida,utvrdjivanje njegove odgovornosti za pocinjen zlocin U SREBRENICI ,kao komandanta VJ je najbolja preporuka za pokretanje revizije.U svakom slucaju, ICJ pozivajuci se i pravdajuci se u Presudi da procesi protiv M.Perisica i J.Stanisica nisu bili ni zapoceli pred ICTY,a da pri tom  sudije ICJ ne udju u razmatranje cinjenickog osnova zbog cega su optuzeni M.Perisic i J.Stanisic, predstavlja svjesnu manipulaciju i ignorisanje najvaznijih dokaza,posebno po pitanju Srebrenice. Pored vojske i mupa Tuzene strane(SRJ),sve specijalne jedinice tuzene strane su bile pod kontrolom pomenutog dvojca M.Perisica i J.Stanisica i njihovog mentora S.Milosevica i najobicnija analiza dokaza navedenih optuznica i Medjupresude S.Milosevicu  bi izmedju ostalog u prvi plan “izbacila”specijalne jedinice Tuzene strane kao jednu od osnova djelovanja u realizaciji genocida u BiH.Na zalost, vecina sudija ICJ je svoju energiju potrosila utvrdjujuci status Skorpiona,umjesto da je analizirala upotrebu svih specijalnih jedinica Tuzene strane u BiH, kao kljucni dokaz u utvrdjivanju odgovornosti SRJ.Sud u Beogradu je na sudjenjima pripadnicima ove jedinice utvrdio da su Skorpioni bili privatna jedinica nekih srbijanskih preduzeca,sto je pokusaj manipulacije i alibija u slucaju pokretanja Revizije od strane BiH.

 

 

 

 

 

III

POGRESNA RAZMATRANJA U ODNOSU NA MANDAT I STATUS ICTY

 

       ICJ u svojim razmatranjima dometa i procesnih rezultata ICTY ni na jednom mjestu u Presudi nije izvrsio analizu mandata ICTY,njegovu specificnu poziciju u realizaciji mandata,ogranicenja u krivicnom progonu osumnjicenih,te analizu tzv. izlazne strategije ICTY nametnute od strane Savjeta Bezbjednosti UN-a. Neprihvatljivo je da se ICJ nije pozabavio ovakvim krucijalnim pitanjima, jer su navedena pitanja ustvari osnova za analizu i procjenu zakljucaka i nalaza ICTY od njegovog osnivanja i direktno su povezana sa rezultatima rada ICTY,posebno u oblasti donosenja presuda.Zasigurno da sudijama ICJ nije bilo nepoznato(nadam se) da je ICTY nadlezan da presudjuje o individualnoj odgovornosti i da se presude ogranicavaju iskljucivo na djelovanje optuzenih,te da je takva utvrdjena odgovornost limitirana ne samo na konkretne sadrzaje optuzbi koje dokazuje tuzilac ICTY, nego je limitirana i vremenski,teritorijalno,strukturalno i funkcionalno.Upravo zbog toga smatram da je ICJ u Presudi trebao izvrsiti navedenu analizu.ICTY od pocetka osnivanja radi pod tzv.NAMETNUTOM STRATEGIJOM,s jedne strane,pod pritiskom samog osnivaca,UN-a i tkz(dijela)Medjunarodne zajednice, a s druge strane ,do danasnjeg dana pod opstrukcijama i blokadama drzava iz b.Jugoslavije ,prevashodno i odlucujuce SRJ.Izmedju 1996/97 vecina sudija i tuzilaca ICTY su htjeli podnijeti ostavke zbog cinjenice da je ICTY bio sud bez optuzenih,bez procesa, bez podrske osnivaca,bez dovoljnih sredstava*  .Pod takvim okolnostima jedina strategija je bila “daj-sta- das”i umjesto da se ICTY bavi najvisim nivoima odgovornostima,svoje procese je zapoceo sudjenjima i presudama protiv  zatvorskih cuvara, “obicnih”izvrsilaca zlocina i nizerangiranih zlikovaca.Nazalost,ICTY je postao talac svog osnivaca i dijela tzv.Medjunarodne zajednice, ali i prevashodno SRJ.

NAMETNUTA STRATEGIJA “daj-sta-das” bez Milosevica(koji je do 2001.god. bio “garant dejtonskog ugovora”),R,Mladica,R.Karadzica, M.Perisica, J.Stanisica, V.Seselja, je producirala razne D.Tadice, M.Stakice,G. Jelisice ,R. Brdjanine i ICTY je na najnizim nivoima odgovornosti utvrdjivao najzahtjevnije  i najkompleksije medjunarodne zlocine,ukljucujuci zlocin genocida.Neki od odgovornih iz UN i iz ICTY su ovu skandaloznu strategiju objasnjavali kao “gradjenje piramide zlocina do najvisih nivoa odgovornosti”.Da nije tragicno,bilo bi smijesno. Zlocini genocida nisu utvrdjeni u sudjenjima protiv G.Jelisica, M.Stakica,R. Brdjanina i ove presude protiv navedenih su postale sudska praksa ICTY ,te je shodno tome zakljuceno da se zlocin genocida nije desio ni u slucaju Krajisnik.ICJ je nazalost “objema nogama”stao na ove presude(G.Jelisic, S.Stakic,R.Brdjanin,M.Krajisnik) i zakljucio da zlocin genocida nije pocinjen nigdje u BiH , osim u Srebrenici, za sto mu je posluzila pravosnazna presuda protiv R.Krstica  u kojoj je utvrdjen genocid u Srebrenici.Nametnuta strategija,odnosno ignorantski odnos UN-a i dijela tzv.Medjunarodne zajednice spram ICTY nakon 15 godina traje i danas jer tolerira krsenje medjunarodne obaveze SRJ odnosno Srbije zbog

 

 

* Dokumentarni film agencije “SENSE”iz 2003.g. pod nazivom “Uprkos svemu”gdje su i osnivaci ICTY priznali da je ICTY “stvoren da umre”.Kroz intervjue i sa najodgovornijim osobama sa ICTY( Cassese, Goldstone, Arbour, Del Ponte, Meron, Jorda Kirik Mcdonald i dr.) autor je autenticno prikazao rad ICTY u prvih 10 godina u jednoj recenici najave dokumentarnog filma: “Tri velike bitke ICTY, za Opstanak, Postovanje i Vrijeme.”

ne izrucenja ratnih zlocinaca i skrivanja arhiva.Smatram da je ICJ nije smio u svoju Presudu ugraditi ovakve iznudjene i nametnute presude ICTY.Ne samo zbog presuda, koje su posljedica postojanja stalnih ometanja sprovodjenja mandata ICTY,opstrukcija i blokada koje su doprinijeli da se zlocini genocida utvrdjuju na najnizim nivoima,nego prevashodno sto ICTY NIJE ZAVRSIO SVOJ RAD.

Dokaze za ove tvrdnje ICJ je mogao naci u decenijski ponavljanim izvjestajima raznih tuzilaca ICTY pred SB UN-a koji su stalno izvjestavali o opstrukcijama  i blokadama ICTY od strane SRJ ,ali  u tim izvjestajima sudije ICJ su mogli pronaci i  kritike upucene tzv.Medjunarodnoj zajednici od strane prvih ljudi ICTY zbog uskracivanja podrske u realizaciji mandata ICTY.

 

U tim izvjestajima,a posebno Rezolucijama SB UN 1503 i 1534 su mogli saznati da je SB UN  od 2002/03.god. limitirao mandat ICTY i odredio da se rad ICTY u prvostepenim postupcima “treba” zavrsiti 2008,a zalbeni do 2010,ali i cinjenicu da su se OPTUZNICE OD STRANE UREDA TUZIOCA ICTY MORALE  PRESTATI PODIZATI  ZAKLJUCNO SA DECEMBROM 2004.god . Odredba Rezolucije UN-a o zaustavljanju podizanja optuznica od strane ICTY je” ispostovana” i to skoro 3 godina prije donosenja presude ICJ.Takodje u navedenimRezolucijama je decidno navedeno da se od ICTY trazi ne samo prestanak podizanja optuznica poslije 2004 , nego je izricito naredjeno da se politika podizanja optuznica od strane ICTY do tog roka mora usmjeriti na najvise nivoe odgovornosti*???!.” Pa,zar ICTY nije ustanovljen za najvise nivoe odgovornosti ?!SB UN-a ne samo da je najvise vremena sabotirao rad ICTY (opstrukcija budzeta,ne kaznjavanje drzava zbog opstruiranja ICTY, prevashodno SRJ,itd) nego je svojim rezolucijama i direktno odredjivao politiku podizanja optuznica,vremenski ogranicio rokove za podizanje optuznica,te finansijski i organizaciono ogranicio rad ICTY .Odrediti UN Rezolucijom, 9 godina nakon osnivanja ICTY, da se optuzuju najvisi nivoi odgovornosti je najbolja potvrda stava da je rad ICTY bio pod NAMETNUTOM STRATEGIJOM .ICJ je skandalozno prihvatio zakljucke  tog i takvog suda.ICJ je morao i trebao koristiti ICTY kao pomocno sredstvo, kao posredni kontrolni izvor dostavljenih dokaza Tuzioca(BiH) i prihvatati od strane ICTY izvorne dokumente koji su dobili potvrdu autenticnosti i na osnovu toga graditi stavove i donositi zakljucke,a ne nikako,po automatizmu, prihvatati limitirajuce nalaze ICTY,prevashodno presude,a  uz to i vrsiti princip selekcije u odnosu na ukupne nalaze ICTY.Na  kraju, ne smije se izgubiti iz vida da ni u jednom dijelu Presude ICJ nije navedeno da je rad ICTY u finalnoj fazi,da ICTY nije okoncao mandat i da se rad suda moze PRAVNO i POVIJESNO sagledati tek kada ICTY prestane sa radom.Ovakav propust predstavlja jedan od najvaznijih promasaja ICJ.

 

 

 

 

 

 

 

* Rezolucija SB UN-a br.1534 ,tacka 5:”Poziva svaki od ovih medjunarodnih sudova (sud za Ruandu i ICTY-n.p.) da prilikom pregleda i potvrde svake eventualne optuznice osigura da su te optuznice usredotocene na najvise rukovodioce za koje se sumnja da snose najvecu odgovornost za zlocine u nadleznosti relevantnog medjunarodnog suda ,kako je i potvrdjeno Rezolucijom 1503.

 

IV

OPERACIONALIZACIJA POGRESNIH ZAKLJUCAKA ICJ-KAKO JE ICJ POGRESNIM POSTUPKOM DOKAZIVANJA I POGRESNOM OCJENOM STATUSA I DOKAZA ICTY DONIO OSLOBADJAJUCU PRESUDU ZA TZV. DIREKTNU ODGOVORNOST TUZENE STRANE (SRJ)

 

Utvrdjivanje genocida samo u Srebrenici  bez tzv. direktne odgovornosti Tuzene strane (SRJ) za pocinjen genocid u BiH, ICJ je dosao primjenjujuci  i tumaceci clan II i III Konvencije o sprjecavanju i kaznjavanju zlocina genocida (Konvencija) .

 

1.Clan II Konvencije;

a) Ubijanje pripadnika zasticene grupe

b) Uzrokovanje teskih tjelesnih ili psihickih povreda zasticene grupe

c) Namjerno podvrgavanje grupe uvjetima sracunatim da dovedu do njenog potpunog ili djelimicnog fizickog unistenja

d) Nametanje mjera u cilju sprjecavanja radjanja unutar zasticene grupe

e) Prisilno premjestanje djece iz zasticene grupe u drugu grupu

 

 

2. Clan III Konvencije;

a) Pitanje odgovornosti Tuzene strane za dogadjaje u Srebrenici shodno tacki( a)cl.III Konvencije,

b) Pitanje odgovornosti za dogadjaje u Srebrenici od tacke (b) do(e) cl. III Konvencije

 

1a) Clan II Konvencije

 

Tacka (a)- Ubijanje pripadnika zasticene grupe

Primjenjujuci clan II Konvencije od (a) do (e) ICJ je u tumacenju i primjeni  vec uspostavljenih nalaza upotrijebio najmanje 36 primjera ili uzoraka u kojima je “objasnio” i zakljucio na kraju da u BiH (osim Srebrenice) nije pocinjen genocid i samim tim SRJ ne moze odgovarati za nesto sto i nije pocinjeno odnosno nema odgovornost za navedene tacke od (a) do (e). U 36 odabranih primjera zlocina, koji su ukljucivali(osim Srebrenice) razmatranja o opsadi Sarajeva,ubistva i ranjavanja u logorima,visestruke zlocine u pojedinim opstinama,;Prijedor, Banja Luka, Brcko, Zvornik, Foca, itd. ICJ je koristio nalaze i zakljucke ICTY u preko 30 primjera.Znaci, skoro pa u potpunosti se ICJ oslonio na selektivne nalaze ICTY zakljucujuci da shodno clanu II konvecije od (a) do (e) nigdje u BiH nije pocinjen genocid,a da samim tim nema ni odgovornosti Tuzene strane (SRJ). Clanovi-zakljucci 276 i 277 u razmatranju tacke (a) su najbolji primjer na koji su nacin sudije ICJ srusile kompletnu koncepciju  genocida u cijeloj BiH.”Sud nalazi da je utvrdjeno na osnovu nepobitnih dokaznih elemenata da su  se tokom sukoba vrsila masovna ubistva u odredjenim podrucjim, a i zatocenickim logorima sirom teritorije BiH.Osim toga, iznijeti su dokazni elementi ukazuju da su zrtve bile u velikoj mjeri pripadnici zasticene grupe,sto sugerira da su one mogle biti sistemski birane kao cilj za unistavanje.Sud , medjutim nije uvjeren da je neosporno utvrdjeno da su pocinioci vrsili masovna ubistva pripadnika zasticene grupe sa specificnom namjerom(dolus specialis) radi potpunog ili djelimicnog unistavanja grupe kao takve.

 

SUD JE PAZLJIVO ISPITAO KRIVICNE POSTUPKE KOJI VODI MKTBJ (ICTY) I PRESUDE NJEGOVIH VIJECA, KOJE SU GORE CITIRANE I PRIMJECUJE DA NI ZA JEDNOG OD OSUDJENIH NIJE UTVRDJENO DA JE DJELOVAO SA SPECIFICNOM NAMJEROM.

Gore navedena ubistva mogu predstavljati ratne zlocine i zlocine protiv covjecnosti, ali SUD NEMA NADLEZNOST DA TO UTVRDJUJE.”Drugim rijecima kazano,ako nema genocida,nema ni odgovornosti,sto je u biti predstavljao NAJOPASNIJI zakljucak ICJ u fazi razmatranja optuzbi i javnosti mora biti jasno da je ovim JEDNOSTRANIM  ZAKLJUCKOM, ICJ sebi dao za pravo da optuzbe Tuzioca (BiH)”ogoli” i reducira na nekoliko odvojenih i zasebnih postupaka u kojem je apriori i prevashodno utvrdjivao cinjenice postojanja genocida i to preko nalaza ICTY. Naime, usmjeravajuci postupak dokazivanja primarno i u prvoj fazi iskljucivo na dokazivanje postojanja genocida u BiH kao nekog apstraktnog pojma kroz selektivne zakljucke ICTY, a pri tom ne sagledavajuci ukupnost i prozimanje dokaza o povezanosti SRJ sa svojim agentima u BiH i logicku povezanost i obrazac zlocina i medjusobnih odnosa izmedju SRJ i agenata,ICJ je vec na pocetku dokaznog postupka donio presudu .

 Razmatrajuci tacke II konvencije od (a) do (e), ICJ je prvo “dokazao”da u BiH uopste nije pocinjen genocid,a onda potreba da se utvrdjuje direktna odgovornost Tuzene strane (SRJ) nije se ni podrazumijevala.U tackama III Konvencije je razmatrana odgovornost Tuzene strane samo u odnosu na utvrdjen zlocin genocida u Srebrenici i naravno ICJ i tu nije pronasao nikakvu direktnu odgovornost Tuzene strane ,o cemu cu detaljnije u nastavku referata.Djelovanje ICJ u povodu tacaka clana II Konvencije cu zakljuciti sa citatima zakljucaka koji su nazalost pravosnazni dio Presude ICJ, a sa posebnim osvrtom na (zlo)upotrebu procesnih nalaza i zakljucaka ICTY.

 

-TACKA (b) - Uzrokovanje teskih tjelesnih povreda ili psihickih povreda pripadnicima zasticene grupe.

 Zakljucak ICJ:”Posto je pazljivo ispitao predocene dokaze i PRIMIO NA ZNANJE ONE KOJI SU PRESTAVLJENI MKTBJ-u (ICTY), Sud smatra da je na osnovu potpuno nepobitnih dokaza utvrdjeno da su pripadnici zasticene grupe, tokom sukoba,a posebno u zatocenickim logorima , bile zrtve masovnog loseg potupanja,batinjanja, silovanja i mucenja cime su nanosene teske tjelesna povrede i dusevna bol.Sud ,medjutim , zakljucuje,na osnovu dokaza koje ima pred sobom, da nije nepobitno utvrdjeno da su ovi zlocini,mada se i oni mogu podvesti pod ratne zlocine i zlocine protiv covjecnosti,izvrseni sa specificnom namjerom (dolus specialis) da se, potpuno ili djelimicno, unisti zasticena grupa, a STO JE POTREBNO DA BI SE ZAKLJUCILO DA JE IZVRSEN GENOCID.”

 

-TACKA (c) - Namjerno podvrgavanje grupe uvjetima zivota sracunatim da dovedu do njenog potpunog ili djelimicnog fizickog unistenja.

Zakljucak ICJ po pitanju logora u BiH:”Sud smatra da postoje nepobitni i uvjerljivi dokazi da su zatocenici u logorima bili izlozeni uzasnim uvjetima.Medjutim, iznijeti dokazi nisu omogucili Sudu da utvrdi da su ova djela bila pracena specificnom namjerom (dolus specialis) da se potpuno ili djelimicno unisti zasticena grupa.”

 

 

 

U vezi s tim, SUD KONSTATIRA DA NI U JEDNOM OD SLUCAJEVA MKTBJ(ICTY), KOJI SE ODNOSE NA NAPRIJED SPOMENUTE LOGORE MKTBJ(ICTY) NIJE UTVRDIO DA JE OPTUZENI POSTUPAO S TAKVOM SPECIFICNOM NAMJEROM(DOLUS SPECIALIS).

Isti zakljucci su doneseni i u vezi opkoljavanja,granatiranja i izgladnjivanja(Sarajevo) i ICJ se pozvao na presudu protiv S.Galica, isti zakljucci su doneseni i u pogledu deportacije i izgladnjivanja,te za unistavanje historijskih , vjerskih i kulturnih dobara gdje su sudije(vecinski) ICJ po istom modelu “priznali” sistemsko unistavanje vjerskih i kulturnih dobara ,ali su se pozvali na presudu R.KRSTICU i “utvrdili” da se definicija genocida ogranicava  na ona kojima se nastoji izvrsiti fizicko ili biolosko unistavanje jedne grupe??!

 

-TACKA (d) - Nametanje mjera u cilju sprjecavanja radjanja unutar zasticene grupe

U svojim optuzbama Tuzilac (BiH) se pozvao na nekoliko slucajeva ICTY i suda za Ruandu,ali je ICJ odbio optuzbe zakljuckom”Sud nalazi da dokazi,koje mu je Podnosilac tuzbe iznio, ne pruzaju mogucnost za donosenje zakljucka da su snage bosanskih Srba izvrsile djela koja bi se mogla okvalificirati kao nametanje mjera u cilju sprjecavanja radjanja u zasticenoj grupi u smislu znacenja clana II(d) Konvencije.”

 

-TACKA (e) - Prisilno premjestanje djece iz zasticene grupe u drugu grupu

Tuzilaca(BiH) se pozvao i na tri slucaja sa dokaznim materijalima koji su vodjeni pred ICTY i kao i u prethodnim slucajevima ICJ je odbacio optuzbe.

 

2a) Clan III Konvencije

 U vezi sa clanom III TACKA (a) Konvencije ICJ je nakon “detaljnog”razmatranja utvrdio da :”Nije utvrdjeno da su masakre u Srebrenici izvrsile osobe ili subjekti koji imaju svojstva organa tuzene strane i nije utvrdjeno da su ti masakri izvrseni po nalozima ili na osnovu direktiva organa drzave koja predstavlja Tuzenu stranu,niti je Tuzena strana vrsila efektivnu kontrolu nad operacijama u toku kojih su izvrseni ti masakri.”Do svojih zakljucaka ICJ je dosao ignorisuci  sve dokaze Tuzioca(BiH).ICJ je konstatovao da se ICTY nije utvrdjivao bilo kakve veze organa Tuzene strane(SRJ) sa genocidom u Srebrenici,sto je apsolutno netacno.

-TACKE od (b) do (e) se ticu odgovornosti za saucesnistvo, udruzivanje radi izvrsenja genocida, direktno i javno podsticanje za izvrsenje genocida i pokusaj izvrsenja genocida.

ICJ je “ocekujuce”zakljucio da Tuzena strana(SRJ) nije odgovorna ni po jednoj inkriminaciji.Primjenjujuci isti test kao i za sve prethodne nalaze, ICJ i kod ovih veoma bitnih inkriminacija u vezi sa Clanom III tackama od b do e, presao olahko i nije smatrao da treba detaljnije ulaziti u strukturu dokaza Tuzioca(BiH).Zakljucujuci ovo poglavlje osvrnuo bih se na  clanove od 370-376 u kojima je ICJ definitvno srusio zahtjev Tuzioca(BiH) da kroz obrazac izvrsenja utvrdi specificnu namjeru za izvrsenje genocida.U clanu 374 i 375 Presude ICJ je definitvno “zakucao” svoj pogresan i selektivan odnos prema nalazima i zakljuccima ICTY nabrajajuci  34 slucaja  pred ICTY od  optuznica do presuda, priznanja o krivnji,do umrlih optuzenika koji su bili optuzeni za genocid ,slucajeva u kojima je Tuzilac ICTY odustao od dokazivanja genocida,do procesa koji nisu okoncani po optuzbama za genocid .Svih 34 slucaja sudije(vecinski) su iskoristile da sruse prijedlog Tuzioca za utvrdjivanje jedinstvenog obrasca zlocina u BiH pomocu kojeg bi se utvrdila posebna namjera,ali i da “otpecate”svoje ranije nalaze po kojima se u BiH desili ratni zlocini i zlocini protiv covjecnosti,ali se nije desio zlocin genocida, osim u Srebrenici.Nabrajanjem 34 slucaja ICTY u zavrsnici Presude u kojima na razne nacine nisu dokazani zlocini genocida pred ICTY,sudije (vecinski) ICJ su potrazile zavrsni alibi za svoje skandalozne zakljucke da se u BiH nije desio genocid i da SRJ nije direktno odgovorna za jedini zlocin genocida koji su utvrdili u Srebrenici.

 

V

PITANJE REVIZIJE PRESUDE ICJ I ICTY

 

  Cilj referata ni u jednom dijelu nije usmjeren na diskreditaciju ICTY.Naprotiv.Sudije ICJ su (zlo)upotrijebile ICTY za realizaciju svojih ciljeva.Tvrdim da je ICJ koristio ispravno postupak dokazivanja i cak da se samo i iskljucivo bavio(svim) dokazima prezentiranim na ICTY dosao bi do zakljucaka o tzv. direktnoj odgovornosti SRJ.ICTY je od donosenja Presude ICJ producirao veliki broj novih i veoma vaznih dokaza o direktnoj umijesanosti SRJ u zlocine u BiH.

Eventualna Revizija Presude ICJ morala bi ukljucivati sve dokaze od 26.02.2007god.,a posebno one koji ce biti upotrebljeni u sudjenjima ICTY do kraja 2013 ili 2014god.BiH strana mora izvuci pouke iz procesa,iako su neki analiticari,ali i neki clanovi BiH tima, veoma skepticni po pitanju pokretanja procesa Revizije.Postupak Revizije se mora bazirati na ukupnosti dokaza, a ne nikako na bazi zakljucaka, nalaza i presuda ICTY ili bilo kojeg domaceg ili medjunarodnog subjekta.Revizija se moze pokrenuti samo na osnovu novih i odlucujucih dokaza.Cak i u uslovima kada bi Ured Tuzioca ICTY dokazao sve optuzbe i izdjejstvovao osudjujuce presude protiv, R.Karadzica,M.Perisica,J.Stanisica, V.Seselja i dr,smatram da navedena presude mogu biti samo kao pomocno sredstvo, a NOVI DOKAZI O GENOCIDU su ti koji pokrecu Reviziju i koji jedino u postupku Revizije mogu promijeniti Presudu ICJ.

Velika odgovornost “lezi” na  ICJ,ali i ICTY, zbog cinjenice da su svaki na svoj nacin pruzili vanstatutarno i sudio bih se reci nezakonitu zastitu dokumentima iz SRJ.Svjedoci smo skandala u vezi sa internet i javnim objavljivanjem dokumenata na osnovu kojih je od strane ICTY optuzena F.Hartman, ali i skandala sa sadrzajem navedenih dokumenata.Prioritetna obaveza drzavnih organa BiH, odnosno svih nas ukljucenih u saradnju sa ICTY je pokusati pronaci nacin kako skinuti zastite nad tim dokumentima na ICTY,naravno koristeci sve raspolozive zakonske osnove.Pomoc zrtava u tim nastojanjima je od neizrecive vaznosti.Pitanje skidanja zastite nad srbijanskim tajnim dokumentima trebala bi biti i zadaca i cijele medjunarodne zajednice ,posebno vlada zapadnih zemalja,ali i nevladinih medjunarodnih organizacija koje se bave pitanjima zastite ljudskih prava i sloboda, medjunarodnom pravdom i zastitom.Do sada, na prste jedne ruke se mogu izbrojati oni koji su nesto uradili da se pokrene procedura skidanja zastitnih mjera za dokumenata zasticenih odlukama ICTY.Takodje , ne treba iskljuciti i postupak pred UN-om da bi se skinula uspostavljena zastita.Pitanje nepravedene i nezakonske zastite dokumenata  je pitanje nase buducnosti, pitanje zamisljene medjunarodne pravde i morala posebno onih koji odlucuju o buducem svjetskom poretku. Osnovi preduslov za pokretanje Revizije je pronalazak i pribavljanje novih i odlucujucih dokaza. ICTY je idealno mjesto za to.