Otišao je ratni zločinac, Momčilo Krajšnik, kao jedan od najvećih zločinaca u historiji, ali su ostale posljedice njegovog zločina.Te posljedice su prvo: kontinuitet agresivno genocidne i zločinačke ideje Velike Srbije koja se nastavlja. Agresivno genocidni ratovi za teritorije u ime Velike Srbije su voÄ‘eni na osnovu Memoranduna 1 koji je proklamovao opasnu zločinačku ideju da tamo gdje žive, Srbi trebaju imati državu. Ono što nije ostvareno u agresivno genocidnim ratovima pokušava se ostvariti u miru na osnovu Memoranduma 2 koji polazi od negiranja genocida, prekrajanja sudskih, naučnih i historijskih činjenica o genocidu i veličanjem zločina i zločinaca. I drugo, dejtonski entitet RS, presuÄ‘en za genocid u Srebrenici, kao nagrada za genocid, koji ne može egzistirati na teritoriji meÄ‘unarodno priznate, suverene, nezavisne države BiH. To treba potvrditi i MeÄ‘unarodni sud pravde svojim savjetodavnim mišljenjem kao sudskim i pravnim tumačenjem presude iz 2007. 

Za nas istraživače genocida spominjanje presuÄ‘enog ratnog zločinca Krajišnika se veže zapolitiku i praksu ideje i ideologije Velike Srbije koja je imala za cilj agresivnu okupaciju države BiH te potpuni nestanak najbrojnijeg naroda u BiH, Bošnjaka.
Poseban zločinački doprinos osuÄ‘enog ratnog zločinca Krajšnika udruženom zločinačkom poduhvatu ogledao u pomaganju uspostavljanja i održavanju stranačkih i državnih struktura Srpske demokratske stranke kao instrumenata počinjenja agresije i genocida. On je u djelo sproveo masovno genocidno protjerivanje civila, prije svega Bošnjaka u cilju ostvarenja srpske dominacije i održive srpske državnosti. Krajišnik je predsjedavao skupštinom srpskog naroda u BiH 12. maja 1992., na kojoj je usvojeno šest strateških agresivno genocidnih ciljeva: državno razgraničenje od druge dvije nacionalne zajednice, koridor izmeÄ‘u Semberije i Krajine, uspostavljanje koridora u dolini rijeke Drine, odnosno eliminisanje Drine kao granice izmeÄ‘u srpskih država, uspostavljanje granica na rijekama Uni i Neretvi, podjela grada Sarajeva na srpski i muslimanski dio i u svakom od dijelova uspostavljanje efektivne državne vlasti, izlaz entiteta RS na more. Dakle čigledno je postojanje dokaza o genocidnoj namjeri srpskog rukovodstva za formiranje jedinstvene srpske države koji su, pored ostalog, sadržani u iskazima najviših zvaničnika koji su neposredno radili na tom zajedničkom udruženom zločinačkom poduhvatu genocidnog karaktera, u kome je usuÄ‘eni ratni zločinac Krajšnik igrao jednu od liderskih uloga. ÄŒlanovi rukovodstava bosanskih Srba, a meÄ‘u njima posebno Krajšnik, su  izražavali spremnost da ostvare deklarisani cilj, formiranje jedinstvene srpske države, po svaku cijenu. Ovih šest ciljeva bili su vodilja za agresiju i genocid na RBiH. ProvoÄ‘enje ovih tačaka u djelo značilo je genocid, ne samo u Srebrenici, već i genocid u Prijedoru, Foči, Goraždu, Višegradu, Zvorniku, Bijeljini, Sarajevu i brojnim drugim gradovima BiH, što je nauka o genocidu dokazala.

Mizerna kazna od 27 godina, a kasnije smanjena na 20 pokazuje da pravda ipak nije uvijek dostižna, a posebice kada se uzme u obzir da Krajišnik nije osuÄ‘en za genocid. Kako komentarišete to i smatrate li da je bilo osnove i dokaza da se Momčilo Krajišnik osudi i za genocid? Kakva je uloga Krajišnika za genocide počinjene nad Bošnjacima?
MeÄ‘unarodni krivični sud za bivšu Jugoslaviju {MKSJ} osudio je ratnog zločinca Krajišnika za učestvovanje u udruženom zločinaćkom poduhvatu u kojem je izvršen zločin širokih razmjera ubijanja i progona Bošnjaka, bosanskih Hrvata i drugih nesrba u 37 općina u BiH. Zločinac Krajišnik je bio na istaknutom položaju u rukovodstvu bosanskih Srba. Bio je član Savjeta za nacionalnu bezbjednost, proširenog Predsjedništva “Srpske Republike BiH”, Glavnog odbora Srpske demokratske stranke BiH i Skupstine bosanskih Srba, čiji je takoÄ‘er bio predsjednik. Zločinac Krajišnik je proglašen krivim za progone, istrijebljenja, ubistva, deportacije i prisilno premještanje nesrpskog stanovnistva. Zločinac Krajišnik je prisiljavao srpski narod u Sarajevu da napusti glavni grad BiH. MKSJ je presudio da je Krajišnik igrao ključnu ulogu u udruženom zločinaćkom poduhvatu, čiji je cilj bio nasilno smanjenje procenata bošnjačkog i hrvatskog stanovništva u BiH. Krajišnik je bio jedan od najviših rukovodilaca (sa Karadžićem i Mladićem) koji su počeli agresiju na RBiH i izvršili genocid. MKSJ je utvrdio da su BiH izvršeni akti i elementi genocida, a nije uspio da dokaže namjeru po kojoj je i Krajišnik kao najbliži saradnik Karadžića i Mladića imao namjeru da se djelimično ili potpuno istrijebe Bošnjaci - bosanski muslimani. To je paradoks i pitam se kao istraživač zašto se Tužilaštvo MKSJ nije žalilo na te okolnosti u pravosudnoj presudi. Neki tužioci su mi rekli da to nisu mogli dokazati po standardima MKSJ. Nameće se krucijalno važno pitanje zašto MKSJ nije koristio i ostale dijelove Konvencije o kažnjavanju i sprečavanju genocida, a ne samo ubistvo grupe, jer i nanošenje psihičkih i fizičkih povreda zastičenoj grupi jeste genocid. Rekli su mi da su ga koristili jedino na podrucju sigurne zone Srebrenica.

Sva raspoloživa relevantna dokumenta i naučne činjenice nesumnjivo dokazuju i potvrÄ‘uju da je paradržavna tvorevina RS rezultat genocida države Savezne republike Jugoslavije, Srbije i Crne Gore, nastala na teškim kršenjima meÄ‘unarodnog humanitarnog prava, posebno na zločinu genocida, označena, omeÄ‘ena i prekrivena brojnim masovnim i pojedinačnim grobnicama, masovnim silovanjima, masovnim protjerivanjima, masovnim uništavanjem kulturnih i vjerskih objekata i posebno masovnim ubistvima. U tome je jednu od liderskih uloga imao ratni zločinac Krašnik. Srbija, koja je Presudom MeÄ‘unarodnog suda pravde iz 2007. presuÄ‘ena da je jedina država u Evropi koja je nakon Drugog svjetskog rata prekršila Konvenciju o sprečavanju i kažnjavanju zločina genocida mora biti svjesna te činjenice, i njen odnos bi morao biti usmjeren ka politici priznanja zločina genocida, a ne veličanja zločinačke politike i njenih sljedbenika.
Pravedni mir zasnovan na institucionalizaciji kulture sjećanja, istini i pravdi i insistiranje na njemu nema alternative.  Zalaganje za mir, istinu, pravdu, ljudska prava i slobode ostaju naše aktivnosti u kojima definitivno nećemo računati na one koji ponižavaju državu BiH, koji ponižavaju žrtve genocida, istinu i pravdu. Mlade generacije ćemo učiti o vrijednostima mira, vrijednostima kulture sjećanja, vrijednostima istine i pravde, ali i o kontinuiranoj antibosanskoj kampanji koja se prije svega ogleda u negiranju sudskih, naučno istraživačkih i historijskih činjenica o agresiji i genocidu u BiH.